BUL BENİ

32. Miraç Kim? Eski Kocam!

Yorumlarınızı bekliyorum...

Çok güldüm buna.

🪷

Sabah işe giderken dedem de benimle geliyordu. Bir kolaçan edecekmiş. Dedektif kesildi hele durun.

"Dede!"

"Kızım şunu iç" dedi babam bir bardak vitamin yapmış yine ağzıma dayayarak. Normalde asla içmem, annem bilir ama babam yapınca su gibi içiyordum. Kafama diktim hemen. Annem ters ters baktı bana.

"Dede hadi."

"Geldim geldim."

"Tutturdun geleceğim diye evden çıkamadım. Kime süsleniyorsun yahu?"

"Laf" dedi ceketini giyerken. Takım elbise giymiş, amir çünkü. Seviyor bu işi ne yapalım.

"Allah yardımcın olsun Nil" dedi dayım.

"Sağ ol ya dayı."

"Enişte çıkalım mı bizde."

"Çıkalım, hadi çocuklar."

Teyzem ve eniştem erken çıktı, çünkü Menekşe okula gidiyordu. Eve gidip hazırlanacaklardı. Evde bir tek dayımın eşi yengem ve kuzenim kaldı.

Dedemle arabaya binip yola koyuldum. Bizim evimizi merkeze yakındı. Yine ikizderede ama girişte. Miraç'lar bizden yukarıda.

Merkeze geldiğimizde herkes ayağa kalkıp dedemi karşıladı. Ben hızla nezarete indim.

"Kalk bakalım." Bütün gece ağlamış, hâlâ zırlıyordu. Bir gecede solmuş yazık. Yukarıya çıkıp ondan bir imza alıp saldım. Artık başının çaresine baksın.

Bünyamin abi çocuklarıyla geldi sonra. Geceden konuşmuş, çocuklar heyecanlıydı.

"Bende geleyim" dedi dedem.

"Yorulma amirim sen ben hallederim."

"Yorulmam yorulmam."

Başka çare yoktu. İki resmi araçla okulun yolunu tuttuk. Ben araştırmıştım. Çok iyi bir okuldu, eğitimleri, çocukların bakımı. Devlet okuluydu ve imkanları müthiş.

İki resmi araçla kapıya dayanınca okul müdürü koşup geldi. Yazık bir şey oldu sandı. Dedem kendini tanıttı amir olduğunu da söyleyerek. Ben zaten üstüm başımla polisim zaten.

"Ben Nilüfer Çakır. Konuşmuştuk."

"Ah evet. Çocukları getirdiniz değil mi?"

"Evet."

"Tamam buyurun odama geçelim. Aslı çocuklarla ilgilenir misin?" Bahsettiği kız çocukların yanına geldi. "Yatılı sınıf annemiz Aslı."

Onunla tanıştık. Müdür Bey'le giderken çocukla sınıf annesiyle okulu gezmeye başlamıştı. Binaya girip müdür odasına çıkarken biz dedem bazı çocuklarla sohbet edeceğini söyleyip bizden ayrıldı ve yanında kimseyi istemedi. Büyüksün dede.

Müdür bize genel bir konuşma yaptı. Hafta içi kalacaklar, aile çocuklarının ihtiyaçlarını kendi karşılayacak, hafta sonu alacak, hafta içinde ziyaret saatinde gelip görebilirdi çocuğunu vs. Bünyamin abi içi gitse de çocukların kimliklerini verdi.

"İstediğim zaman arayabilir miyum?"

"Akşamları saat yedi sularında arayın. Gündüz okul var malum."

Çocukların kaydını yaptırdık. Bizim için görüşme bitti. İkinci dönemin başında olsak da kayıt işinde zorluk yaşamadık. Okul koridorunda çocuklar koşarak geldi yanımıza. Heyecanlı heyecanlı okulun güzelliğini anlatırlarken Bünyamin abi ağlamamak için kendini zor tutuyordu.