BUL BENİ

30. Bul Beni

Yorum yapmayı unutmayın...

🪷

Ana yolun emniyet şeridinde konvoyu düzenliyor, bir yandan eğlence mekanın için Bade'ye, havaalanına giden Ferhat'a mesaj yazıyordum. Arkadaşlarımız, babamın iş arkadaşları geliyor sıraya giriyordu. Gelin arabasını eniştem kullanıyordu, yanında teyzem de vardı. Şimdi bunun iyi bir konvoy olması için annemin içinde olduğu arabaya kimse binmek istemedi, bende eniştemi yaktım. Her şeye karışır oturduğu yerde savcı hanım.

On araba olmuştu. Daha Trabzon'da katılacaklar da var, keza Artvin'den gelenler de olacaktı. Asıl kalabalık Trabzon'daydı.

Eniştem yanımda durdu. Ondan aynalara takılacak süsleri aldım.

"Hadi mi?"

"Siz devam edin biz yetişiriz."

"Bak Nil" diyen annemi duymamak için gelenlerin yanına doğru gitmeye başladım. Sus yav, düğün bu. Süsleri dağıtarak ilerliyordım.

"Var mı daha gelecek olan?"

"Miraç yoldaymış" dedi Emir. Başımı salladım. Aynasına bir süs bağladım. Mecbur gelecekti, bu düğün bizim durumumuzdan farklıydı.

"Nil, biz ne yapalım?" dedi Duru arkada ki araçtan. Bir süs çıkarıp kutudan yanlarına gittim.

"Siz devam edin. Merhaba Sinan Bey." Süs bağladım aynaya.

"Merhaba Nilüfer Hanım."

"Dediğim gibi siz devam edin, bizim çocuklar hız yapar çünkü."

"Mil, beni al."

"Seni alamam şimdi. Nasıl alacağım."

Onlar babamların peşinden giderken Miraç geldi. Menekşe onun yanındaydı. Onun aynasına da bir süs bağladım.

"Araban yok mu?"

"Havaalanına gitti."

"Gel."

"Abdullah'la gidiyorum ben."

"Ne alaka?"

"Sana ne Miraç?"

"Ben geldim işte, bin."

"Sen devam et."

Diğer arabalara da süs bağlayıp konvoyun en önüne koştum ve Abdullah'ın yanına oturdum.

"Başlayalım."

Arabayı çalıştırıp kornaya basarak diğerlerine işaret verdi. Amcalarım hemen arkamızdaydı. Şamil ve belediye başkanının oğlu bir sonrakinde.

Belediye başkanının oğlu dün bana bir bellek getirdi. Biz nikahtayken burada bir operasyon olacak, parti ve parti üyeleri, belediye başkanı ve Nejla yenge organize suçlar masası tarafından tutuklanacaktı. Böylece yıllardan beri birbirini izleyen o suç unsurları ortadan kalkınca bizler rahat bir nefes alacaktık.

Konvoy başladığında ben bu sürünün kurallara aykırı davranacağını zaten biliyordum.

"Arabada çocuk mu var?" dedi yan aynadan arkaya bakarak. Miraç yine yapıyordu Miraç'lığını.

"Evet. Sen ona uyma."

"Çocuğa dua etsin."

Miraç önümüze geçti. Hal böyle olunca sürtüşme başladı. Bir süre hiçbir şey yapmadım. Bizimkileri yakalayınca durdurdum konvoyu. Sinirli adımlarla gidip Miraç'ın arabasından Menekşe'yi indirip onu amcaların arabasına bindirip kemeri taktım.