فى معرض الموباليه
'' فى مكتب جمال ''
كانت مروه تبكي بشده وبجورها جمال على الكرسي المقابل لها يحاول أن يهدئها ببعض الكلمات ولكن دون جدوه لتنظر إليه بحزن شديد من الذي فعله معها صديقه ال*** ذالك
اردفت مروه من بين شهقاتها فقد المها قلبها جدا لفعلته تلك لتقول باصرار :
لو سمحت يا مستر جمال اقبل استقالتى دى انا استحاله افضل فى مكان واحد مع البني آدم ده تانى ، ده ماشفش دقيقه واحده تربيه بقي انا يقولى مش محترمه وكلام زب*** زيه ليه فاكرني جايه من الشارع علشان يقولى كده ؟
اردف جمال وهو يحاول أن يصلح ما افسده صديقه الأحمق ليقول بغضب مكبوت كافح فى عدم اظهاره :
يعنى استقالتك يا مروه هى اللى هتحل الموضوع ، بصي انتى معاكى حق فى كل إللى قولتله بس الأمور مابتتخدش كده ، انتى الأول اهدى وانا وعد هجبلك حقق منه وهخليه يجى لحد عندك يعتزلك على الكلام إللى قاله ليكى
اردفت مروه باصرار وهى تمسح دموعها بكف يدها قائله :
لا يا مستر جمال انا استحاله اتواجد فى مكان مع الحيوان ده وكرامتى فوق كل شئ ، هو اصلا مالوش الحق انه يكلمنى بالطريقه دى ، وهيفضل طول عمره زي ما هو ومش هيتغير ابدا مهما حصل وحتى او اعتذر مي*ت مره انا استحاله اسامحه المره دى لانه قلل من كرامتى
اطلق جمال تنهيده حاره فهى معها حق ومهما برر موقف ذالك الأحمق لن يستطيع أن يصلح الامر ، نظر إليها قائلا بتسائل :
طب وقلبك يا مروه هتعملى فيه ايه ؟ هتقدري تبعدي عنه رغم انك لسه بتحبيه !؟
نظرت هى إلى الأسفل بحزن فلا تعلم ماذا تجيب فهى إلى حد الان للاسف مازال قلبها يحبه ، اكمل جمال كلامه وقد اخذ العزم على ان يضرب على الوتر الحساس لديها لكى تتراجع عن ذالك القرار فهو أكثر من يعلم بألم الحب ولا يود ان يعيشه احد
اكمل جمال كلامه وهو ينظر إليها بحزن :
انا معاكى هو غلط وغلطته المره دى كبيره اوى بس صدقينى انتى مش هتتحملى انك بس ماتسمعيش صوته او انك كل يوم تتخانقي معاه ، انا بقولك كده مش علشان تسمحيه لا بالعكس انا بقولك لازم تفكري بالعقل وماتخليش قلبك هو إللى يتحكم فى مشعرك لان صدقيني مش هتتحملى البعد وانتى لسه بتحبيه وده هيسبب لعذاب ليكى ومحدش هيطلع خسارن من الموضوع ده غيرك انتى وقلبك
اردفت مروه وهى تنظر إلى الأسفل بحزن شديد لتطلق تنهيده قويه قائله :
طب والعمل ايه ؟ انا استحاله اسمحه ولا انى اتواجد معاه فى مكان واحد بعد إللى قاله فى شرفي وأخلاقي، كل إللى عملته معاه زى ما قولتلى للاسف ماجبش نتيجه و ياسين عمره ما هيتغير ولا عمره هيبطل كل صفاته **** دى ، وانا تعبت والله تعبت وقلبي وجعنى ومش حمل انى ادخل فى معركه انا عارف نتيجتها كويس وكفايه عزاب كده علشان قلبي مش هيتحمل اي حاجه تانى منه
أنت تقرأ
سوداء '' لا للتنمر '' الكاتبة اسو_احمد
General Fictionالقصه بتحكى عن بنت بتعانى من التنمر بسبب لون بشرتها السوداء ورغم تفوقها فى دراستها الا انها أصبحت أسيرة التنمر من الأهل والأقارب والاصدقاء لم يرحمها العالم اجمع ، ليظهر فى كل هذه الفوضى التى تعيشها امير كما فى القصص التى نقرأها لا يوجد وصف فى جماله...
