Something More

Chapter 011

Inaantok pa ako nang pumasok kinabukasan. Trigo na, and I couldn't help but to yawn. Ang boring talaga. Hm, ano bang pwedeng gawin? Ah, alam ko na. Sinadya kong ihulog yung ballpen ko sa likuran ko para makasulyap kay Audrey. Lilingon na sana ako nang inabot sa akin ni Marielle yung ballpen ko.

"Err.. thanks." I said.

"Walang anuman." she smiled at nagsulat na ng notes.

Naman, nasira tuloy plano ko. Ugh. Nagsulat-sulat na lang ako sa likuran ng libro ko para malibang naman. Then, finally, nag-ring na ang bell. YES!

Hm, alam ko na, kakain ako kasama si Audrey. Kinuha ko yung packed lunch ko at pupunta na sana kay Audrey when Marielle called me.

"Xander, sama tayo sa isang table." she said.

"Oh.. ano, sama natin si Audrey."

"Sige." pupunta na sana kami kay Audrey nang makita naming paakyat na siya ng cafeteria. Sumunod na rin kami and gotcha, puno na yung table niya. Anobanamanyan.

"Sa ibang table na lang tayo," sabi ni Marielle.

"Oh okay.." Doon kami sa table across Audrey's. Habang sumusubo ako, susulyap-sulyap ako sa kanya. Tahimik lang siyang kumakain doon, hindi niya kasi ka-close yung mga ka-table niya eh. Tapos, maya-maya, tumayo na si Audrey. Ang bilis kumain, whoaaa. Kaya sinunod-sunod ko yung pagsubo ko.

Then bwalah, nabulunan ako. Tinapik-tapik naman ni Marielle yung likuran ko at inabot sa akin yung water bottle ko.

"Dahan-dahan lang kasi," she said.

"S-sorry.." uminom na ako ng tubig habang tinititigan si Audrey habang lumalakad siya. Ugh, pababa na siya ng classroom.

After class naman, hinintay ko munang umalis na si Marielle at nung umalis na siya, agad akong dumiretso sa waiting shed. And gotcha, guess who's there.

"Hey, Audie and Jared," I called.

Napatingin silang dalawa sa akin. Their smiles faded.

"Hi," Audie replied. Jared just nodded.

Man, they sure are getting closer now. Hindi pwedeng maunahan pa ako ni Jared niyan kay Audrey. Hindi pwede.

"Audie, coffee shop tayo." yaya ko.

"Huh? Bakit?" she asked.

"Wala lang. Bonding.." I glanced at Jared. "Tayong tatlo." Ah, kung sana kami lang ni Audrey, eh um-extra pa kasi 'tong si Jared.

"Sige. Treat mo, ha?"

"Oo na." sabi ko. Haha, kala mo Jared masosolo mo si Audrey ngayon ha. Pero mas maganda sana kung wala siya.

Ang daming hadlang sa pagpapa-pogi points ko kay Audrey tuloy.

And in the end.. natapos ang araw without me not talking to Audrey AT ALL.

Eh kasi naman, silang dalawa lang ni Jared ang nag-uusap doon. Hindi ako makasingit sa usapan nila. Nakakabanas nga eh. Badtrip tuloy. Well, sabay naman kami ni Audrey pauwi kaya may chance pa ako.

Naglalakad na kami pauwi and I offered to carry her bag. Tahimik lang kami habang naglalakad.

"Hey.. Audie, punta muna tayo ng park." I said.

"Hm? Grabe ah, parang ang hyper mo ngayon. Did something happened between you and Marielle?"

"Audie, please. Let's not talk about that for now." sabi ko and sighed. Why can't she see that she's the one I like? Man, she really is naive.

Audrey just shrugged. Dumiretso na kami ng park, and we sat in the bench. Palubog na ang araw and we just stare up the sky. Then I cleared my throat.

"Ano, Audrey.. what if nagkagusto ako sa iyo, hindi kay Marielle?" I suddenly asked her. Napatalon siya sa gulat and I think I caught her off guard so I added, "What if lang."

She tucked a loose hair behind her ear. Ugh, I like it when she does that.

"Are you asking me if you have a chance?"

I nodded. She took a deep breath. "Well, I guess we're better off friends. Buti nga wala kang gusto sa akin.. or else, everything's messed up."

OUCH. That hurt a lot.

"T-talaga.." I raised my head a bit. "Eh ano bang type mo sa isang lalaki?"

"I don't know. Someone nice," she glanced at me. Mabait naman ako ah. "Someone smart and sweet. Yung taong will make me feel I'm special."

Napatingin ako sa kanya. "So, I don't make you feel special?"

She blushed and wala na siyang nasabi. "Xander, what does it feel to be in love?" Nagulat ako sa tanong niya. Audrey won't ask that kind of question, knowing her. Bakit kaya? Baka naman.. she's planning to be in love na.. NOOOOO.

"VERY HORRIBLE." sagot ko. Haha, sorry eh, ayoko siyang ma-in love.

She smiled. "I guess nga," she touched her chest. "Siguro.. ang sakit main-love, ano?"

"No.. not really," I said.

"Huh? Bakit naman?"

"Because masarap ang feeling na main-love ka sa isang tao. Alam mo yun?"

"Ay grabe, alam ko. Nagtatanong nga diba. Saka sabi mo kanina horrible main-love tapos ngayon masarap. Kulit ah." she joked.

I chuckled. "I'm serious Audrey. Sa tuwing iniisip mo yung taong iyon, you can't help but just to smile. Lahat ng ginagawa niya gusto mo. Ang sarap niyang titigan, at sa tuwing nandyan siya, mawawala ka na lang sa sarili mo at matotorpe."

Nakatingin sa akin si Audrey. "Ang corny pala main-love no.. but, I find it very sweet. Ganun ka ba kay Marielle?"

I shook my head. "But ganun ako sa first love ko,"

"First love? Hey, wala kang binabanggit sa akin ah."

"Haha. Secret na lang yun."

"Ang daya neto. Sabihin mo na sa akin, please, please." Kinulit-kulit niya ako at hinawakan yung braso ko.

I pinched her cheeks. "Ang cute-cute mo talaga,"

Tapos, napansin ko na I'm very close to her now.. at ang bilis ng tibok ng puso ko kaya lumayo ako agad. This sure is corny, pero totoo eh. I looked away.

"Let's just go home."

"Sige." she agreed.

At bigla kong hinawakan ang kamay niya. Hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun, but her hand feels really soft and warm. But.. Audrey lets go of my hand, at nauna sa akin lumakad.

"I'm sorry, nabigla lang ako," I told her. Binilisan niya pa nang kaunti yung paglalakad.

I can feel that she's mad. I stared at my hand, then at Audrey. From this view, I feel like she's really far from me. Kasalanan ko 'to eh. Dapat, from the start, hindi na ako nagsinungaling sa kanya. Pero, kahit hindi naman ako nagsinungaling sa kanya, that won't change a thing.

Audrey will still be Audrey, the girl who will never be mine.