DİKENLİ OYUNLAR

13.Bölüm: "Direnemezsin Hissetmek İstemediklerine."

Hello biz geldik!! Hem de uzun bir bölümle. Bölüm içime çok sindi. Umarım sizin de içinize siner ve beğenirsiniz.

Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin ballarım. 💘

Keyfili okumalar.

Şarkı; Mert Demir- Ateşe Düştüm, Montell Fish- Bathroom, Sezen Aksu- Sen ağlama

"Paltom bile ağır gelirken,
Nasıl taşırım
Koskoca dünyayı
Sırtımda?"

🌩️

13.Bölüm: "Direnemezsin Hissetmek İstemediklerine."

"Bana ulan bana kafa tutmuş kadınsın. İsmimi duydukları an dizlerinin üzerine çöken, adama kafa tutmuş kadınsın. Kimden neden çekinesin şimdi? Kim ne diyebilir sana ben varken. Kimse ne bir şey diyebilir, ne de o sikik ağzını açıpta seni incitebilir ben varken."

Sesi ve sözleri zihnim de dört dönüyordu. Düşünmeden duramıyordum.

Ona karşı hissettiğim bu şeyin ismi aşktı. Yıllar önce bir aşk uğruna hayatımın mahvolmasına sebep olan şeyin ismiydi aşk. Ne kadar basitti değil mi insanların bu duyguyu yaşarken, yüzleri gülüp hayatları sanki aşk varken güzelmiş gibi davrandıkları bu duygu benim hayatımı alt üst etmesi? Ne kadar basitti değil mi bir duygunun beni bir enkazın altında bırakması?

Aşk neydi?

Aşkın tanımı her insana göre değişirdi aslında. Kimisine göre mutluluk, kimisine göre acı, kimisine göre olmasa da olurdu, kimisine göre sadece iki insanın uydurduğu bir duyguydu. Kimisine göre de çaresizlikti.

Ben aşkta iliklerime kadar çaresizliği ve acıyı hissettim. Bu yüzdendi aşka olan korkum. Bu yüzdendi aşka tüm inancımın tükenmesi.

Sahi aşka olan inancım tükenmiş miydi?

Onu görünce etrafa saçılan aşkımın yıkılan külleri, yeniden birleşti.

Aşka olan inancım tükenmişti. Ya da ben öyle sanıyordum. Çünkü onunla ilk tanışmamızdan - her ne kadar doğru dürüst bir tanışma olmasa da - bu yana hislerimin aşka karşı değiştiğini anlayabiliyordum. Yavaş yavaş dahi olsa anlayabilmiştim sonunda.

Bir şeyler hissettiğimi anlayabiliyordum ama bu duygunun bu kadar güçlü olduğunu tahmin etmemiştim. Ya da bu hissettiğim şeyin sadece bir hoşlantıdan ibaret olduğunu sanıyor tahmin ediyordum.

Aşk, kesinlikle aklımın ucunda bile yoktu.

Aşık olmakta yoktu zaten aklımın ucunda.

Zaten başıma ne geliyorsa, tahmin edemeyişlerim yüzünden geliyordu.

Anlayabiliyordum ama tahmin edemiyordum. Konduramıyordum.

Aşka, ikinci kere yenilmiştim.

Ve korkuyordum. Korktuğum tek şey, aşkın beni yeniden darmaduman etmesiydi.

Eder miydi aşk yeniden beni darmaduman? Yeniden başa dönmek istemiyordum. Bir kere daha bu kadar yol kat etmişken yeniden başa dönüp bir şeyleri dağıtmak istemiyordum.

Bugün duygularımı yine çok yoğun yaşadığım bir gündü. Her şey o kadar üst üste gelmişti ki , tüm duygularımın yoğunluğu beni yorgunluğa sürüklemişti. Ruhum gibi bedenim de yaşlanıyor gibiydi yavaş yavaş. Ben artık neyin altından kalkabileceğimi anlayamıyordum. Geçmişin altından tam anlamıyla kalkamasam da umursamıyormuş gibi davranmayı öğrenmiştim. En azından onunla beraber yaşamayı öğrenmiştim.