Geçmiş felaket.
Felaket sensin.
Ayak bastığın her yer felaket.
Yandın.
Felaket olup yaktın.
Ama hiçbir zaman kötü biri olmadın.
Temiz kaldın.
Kirlendin.
Kirlettin.
Ruhunu.
Artık tamamen kirlisin.
Her şeyinle.
Veni ad te, vidi te, cognovi te, amavi...
Merhabalar, Hoşgeldiniz. Yeni bir bölümle yine ben geldim.
Umarım bölümü beğenirsiniz.
Bölüme geçmeden oy vermeyi unutmayın fıstıklar. Ve yorumlarınız da eksik etmeseniz sevinirim.💙
Şarkı: Grouper- Poison Tree Pera- Zehir Sena Şener- Çok Geç Kaldın
🌩️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
16.Bölüm: "Zehir Zemberek."
Uyu geçer, derlerdi. Uyurdum geçmez, daha fazla yük binerdi omuzlarıma. Çünkü hiç istemesem de kabus dolu rüyalar görürdüm.
Ağla geçer, derlerdi. Ağlardım yine geçmez, daha fazla acıyı hissederdim. Çünkü hiç istemesem de acı tam dibimdeydi.
Sırf acıyor diye ağlarken, acının geçmesini nasıl beklerdim ki?
Sırf acıyor diye uyurken, acının nasıl geçmesini beklerdim ki?
Aptalın tekiydim işte.
Küçük bir umut için denemediğim yol kalmamıştı. Fakat hâlâ aynı hissediyordum.
Saatlerce uykunun sonunda bir hafiflik hissederdin. Sonra o hafifliğin ne olduğu aklına gelirdi. Ve işte o an bitirme çizgisine gelmişken her şeyin başladığı noktaya geri dönerdin. Hiç istemesende. Çünkü o hafifliğin sebebini biliyordun.
O hafiflik, sırtına binen en büyük yüklerdi.
Ağlayarak uyuya kaldığında, uyandığın da hiçbir şey hatırlamazdın. Ama neden uyuyakaldığını ya da nasıl uyuya kaldığını anlık hatırladığında o sabah senin enkazın olurdu.
Acıya rağmen ayağa kalkmayı bilmiyorsan, her sabahın ve gecen senin lanetin ve enkazın olurdu.
Ayağa kalktığında bile hissedeceğin prangaların olduğu gibi. Hayat temiz değildi ki biz temiz kalabilelim. İlla bir cellat geliyor, kendimizin taşıyamayacağı izler bırakıyor yavaş yavaş zehirlenerek ölmemizi bekliyordu.
Bazı hastalığın tedavisi olmadığı gibi, zehirinde panzehiri olmayabiliyordu işte.
Celladın bıraktığı zehirin panzehiri yoktu. Panzehiri aramaya kalktığında, her an ölebilirdin. Zehiri sana akıttığında ölümünün ne kadar vakit alacağını bilemezdin.
Ya can çekişe çekişe oracıkta ölecektin, yada savaşacaktın.
Fakat bir yumru boğazından zorla geçtiğinde, düştüğün zemine tüm gücünle elini bastırdığında belki ölümü bile yenebilirdin. Çünkü gözlerinde sen istemesende acının gücü vardı.
