DİKENLİ OYUNLAR

1. HATIRA VE HATIRLA

Merhabalar, nasılsınız? Sizinle tekrardan görüşmek güzel.

Çok konuşmayacağım yeni düzenlenen bölüme geçebilirsiniz.

Bölüme geçmeden önce fikirlerinizi satır aralarınızda görmek ve oylarınızı eksik etmediğinizi görmenin verdiği ilham verdiğinden ve mutluluktan söz etmeden geçemeyeceğim.

Lütfen fikirlerinizi belirtin.

Oneheart& Reidenshi- Snowfall
Cem Adrian- Beni Vur

🌩️

1. HATIRA VE HATIRLA

Geçmişim mi daha acımasızdı yoksa şu an yaşadıklarım mı? Ya da geleceğim daha acımasız olabilirdi. Ben artık acımasızlıkların içinde olmak istemiyordum. Bedenimin de en çokta ruhumun biraz huzura kavuşması gerekiyordu. Zordu biliyordum bunun olması. Geçmişim de olanlar benim peşimi bırakmayacak, kardeş katili oluşum benim peşimi bırakmayacak beni her gece avuçlarımın içinde ki çaresizliğimle boğacaktı.

Avuç içlerim katili olduğum kardeşimin kanlarıyla, ellerim geçmişimin alev izleriyle doluydu.

Avuçlarımdan da ellerimden de nefret ediyorum.

Dokunduğum her şeye zarar vermekte üstüme yoktu.

Avuç içlerime her baktığımda o gözleri, onun gözlerini, orada yaşadıklarımızı görecektim. Artık sadece geçmişim kirli değildi. Artık her yaşım kirliydi. Temizlenmek istiyordu küçük Lidya. Birileri engel olup duruyordu küçük Lidya'nın temizlenmesine. Artık temizlenemezdik zaten. Ama Lidya, temizlenmeyi beklemekten başka hiçbir şeyi beklemiyordu.

Tek isteği temizlenmekti.

Kirli pasaklı nasıl yaşanırdı? Yaşamayacaktık her günümüz yeni ölümler getirecekti. Her gün yeniden ölecektim. Her gün umutla söylediğim sözlerle ölecektim. Sonra durdum dedim ki kendi kendime, kardeşinin asıl katilinin elindekileri almadan ölüm yok sana. Her öldüğünde yeniden yaşamaya çalışmayacaksın, yaşayacaksın. Yoksa Derin katilinden intikam almadığım için beni affetmez daha çok küserdi.

Peki bana gerçekten küs müydü benim kardeşim? Bana küs uyuma, Derin.

Bu beni daha da yıkar.

Oradan dönmemin ardından üç saat geçmişti. Anlaştığımız gibi Mehmet beni, şimdilik tuttuğumuz eve bırakmış, oraya ulaşabilmem için telefon numarasını vermişti. Sessiz geçen bir yolculuktu. Zaten o ruh haliyle konuşabileceğimi de düşünmüyordum. Eve geldiğimden bu yana vereceğim karar için sürekli düşünüp duruyordum. Zor ama önemli bir karar vermem gerekiyordu.

Balkonum da oturmuş, gökyüzüne bakıyordum. Annem, bir ara gelmiş üzerime üşümemem için şal ile kahve bırakmıştı. Üşümem bir şal bir kahveyle geçmezdi. Çünkü bundan sonra, hayatımı üşüyerek geçirecektim. Derin'den sonra ne biri beni ısıtabilirdi, ne de ben ısınmaya razı olabilirdim.

Derin? Derin üşüyor mudur?

Onun mezarına gitmeliydim.

Buraya gelmemeli, ev sıcaklığını hissetmemeliydim.

Eskişehir, güzel anılarımı geçirdiğim ve bana soğuk olsa bile sıcak hissettiren şehirdi.

Eskişehir, ilk defa bana bu kadar soğuk geliyordu. Oysa, geri döndüğümüz de tekrardan ısınacağımı düşünürdüm. Yanılgılar Efil. Yanılgılar. Seni yanılgılar bitirdi. İç sesime hak veriyordum. Beni en çok yanılgılarım bitirmiş, hayal kırıklığına sürüklemişti.