DİKENLİ OYUNLAR

15.Bölüm: "Her Şey Bir O Kadar Tanıdık Ve Yakın."

Yeni bölümümüze hoşgeldiniz.

Bu bölümü tüm askerlerimize ve şehitlerimize ithaf ediyorum.

Bir hafta önce yaşananlardan ötürü fazla sıkıntılı ve zor süreç geçirdim. Bu yüzden bu bölümü askerlerimize borç bildim.

Bunu okuyunca anlayacağınızı umuyorum.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Keyifli okumalar.

Bölüme geçebilirsiniz.

Şarkı; Sezen Aksu- Küçüğüm, Joel Sunny- Luminary

Savaşa gitmek mi istersin, git asker,
Gidenin bir daha gelmediği
Kanlı, kuduran savaşa.
Burda olacağım geri dönersen,
Yeşeren karaağaçlar altında bekleyeceğim seni,
Bekleyeceğim çıplak ağaclar altında,
Dönünceye dek en son asker,

🌩️

15.Bölüm: "Her Şey Bir O Kadar Tanıdık Ve Yakın."

Saatler Önce;

Onların yüreğinde hissettikleri o yangını iyi bilirdim. O hiç dinmeyecekmiş gibi hissettiren o yangını iyi bilirdim. Bilmeye devam edeceğimi de bilirdim. Ve o yangınla nasıl ayakta kalınması gerektiğini de iyi bilirdim. Bir tek nasıl geçeceğini bilmezdim ben.

Geçirecek kimsem yoktu. Geçirecek bir tek benim vardı. Benden başkası beni toparlayamazdı. Bu yaşımda yaşadıklarım çok fazlaydı. Bu yaşımda acılarım çok fazlaydı. Çektiğim acı çok fazlaydı bana. Yaşıma, ruhuma, zihnime ve omuzlarıma.

Sadece yirmi bir yaşındayım ve ölü gibiyim.

Sadece yirmi bir yaşındayım ama tüm yaşlarım ölü benim. Kahramanı yine bendim.

Yine de kendimi nasıl kurtaracağımı bilmezdim ben.

Ben kurtarmaya çalışıyordum geçmişi, geçmişteki yaralı ve ölmüş yaşlarımı. Fakat kurtulmaya değer bir geçmiş yoktu. Gözyaşlarım ve yaşlarım vardı. On yedimden sonrası benim için yaşamıyordu. On yedi yaralı, ondan sonrası ölüydü benim için.

Kendimden çok, geçmişi yaşatmaya çalışıyordum. Çünkü ona rağmen güçlü kalmaya çalışıyordum.

Geçmiş geçseydi, her an zihnimde olmazdı değil mi?

Her an geçmişten çelme yiyip düşmezdim değil mi?

Anne sana ve senin teselline ihtiyacım var neredesin?

Efil sana ve senin gerçeklerine ihtiyacım var neredesin?

İç sesim bile beni terk ederken, kim beni terk etmesindi ki? İç sesim bile kötü zamanlarımda çağrıma cevap vermezken kim koşsun ki kötü günümde yardıma?

Bir hiç veya sıradan herkes.

Benim bildiğim yaralar iyileşirdi. İyileşmese bile kabuk bağlardı peki benim yaram neden iyileşme belirtisi bile göstermiyordu ki?