Esmer kız sabah uyandığında başı ağrıyordu. Kalkıp tuvalete gidince şişmiş gözlerini, dağılmış saçlarını görünce dün geldi aklına. Gözyaşlarıyla savaşıyordu yine. Elini yüzünü yıkayıp çıktığında mutfaktaki Barışın sesini duyup oraya doğru yönelmişti.
"Günaydın, otur kahvaltı edelim." demişti Barış sıcak bir gülümsemeyle.
"Günaydın." demişti sadece Gece.
Kahvaltıda çok bir şey yemiyordu ve bu durum Barış'ın da canını sıkıyordu.
"Gece, lütfen doğru düzgün bir şeyler ye. Neredeyse bir gündür yemek yemiyorsun. Lütfen, benim için."
Dediğinde, onu bu denli düşünen arkadaşını kırmamak adına yiyebildiği kadar yemişti Gece.
"Bugün biraz dışarı çıkalım mı? Yürüyüş yaparız."
Kıvırcık çocuğun teklifine hayır demek istese de kabul etmişti esmer kız.
"Ama kıyafetlerim yok ki."
"Dert değil ki ben kıyafetlerini yıkattım. Üstüne o bluzu giymek istemezsen benimkilerden bir şey alabalirsin." deyip sıcacık gülümsemişti Barış.
Üstünü giyerken düşündü Gece, Kerem napmıştı acaba? Tabii ki şu an onu affetmeyi düşünmüyordu ama merak ediyordu sevdiği çocuğu.
Barışla çıktıklarında arabayı almayıp yürümek istemişlerdi.
Hafif rüzgarlı olan hava tenine çarptıkça ürperiyordu esmer kız.
Bir mahalle arasında boş bir parka rastladıklarında kıvırcık çocuğun isteği üzerine durmuşlardı. Yanlarındaki bakkala giden Barış, biraz çekirdek, cips, çikolata ve kolayla geliyordu.
"Biraz sağlıksız beslenmekten bir şey olmaz." deyince kıvırcık çocuk, gülümsemişti Gece.
Onu mutlu etmek için elinden geleni yapıyordu, Gece de farkındaydı. Kerem neden bunları yapmıyordu peki?
Parkta oturup eğlendiler. Barışın yoğun ısrarı üzerine salıncağa binmişlerdi. Çocuk gibi eğleniyorlardı ve Gece olabildiğince aklına getirmemeye çalışıyordu olanları. Sonra birkaç çocuk geldi ve maç yapmaya başladılar.
Aynı anda birbirine dönen ikilinin aklından aynı şey geçiyordu.
Çocukların yanlarına gidip biz de oynayabilir miyiz diye sorduklarında, onların birer futbolcu olduklarından habersiz minik çocuklar kabul etmişlerdi bu teklifi.
Çocuklarla da oynadıktan sonra hava kararmaya başlayınca eve dönmeye karar verdiler. Gece kendi evine gidip de Keremle karşılaşmak istemediği için Barışta kalacaktı.
Yürüyerek eve döndüklerinde acıktıkları için buzluktan dondurulmuş pizzaları çıkartıp fırına sürdü Barış.
Pizzalar pişerken kapı çalmıştı. Barış kapıyı açınca karşısında Kerem, Yunus ve Tuğçe'yi bulmayı beklemiyordu.
"Kim geldi Barış?" diye soran Gece durumdan habersizdi.
Barış diğerlerini içeri aldığında salona geçtiler.
Gece kafasını kaldırıp da Keremle gözgöze gelince yine elektrik çarpmış gibi hissetmişti.
Bütün siniri, öfkesi ve üzüntüsü tekrardan çökmüştü üstüne. Sinirle ayağa kalktı.
"Ne o Kerem? Hangi takıma transfer olacağını söylemeye mi geldin?" diye sordu esmer kız.
Sarışın çocuksa derin bir nefes alıp konuştu :
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Magic of the Night 🪄 | Kerem Aktürkoğlu
Hayran Kurgu"Oynamak istiyorum." "Olmaz, ayağın-" "Ne olursa olsun, bu maçı Kerem için oynayacağım." Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Görseller benzetme için kullanılmıştır.
