[ချူဟွမ်ကိုယ်တိုင်က ထိုကဲ့သို့ တုန်လှုပ်ချောက်ချားသော ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မည်သို့ချနိုင်သည်ကို မသိပေ။]
《"မလိမ်သင့်ဘူး....အမ်၊ လူတွေကိုပိုက်ဆံလိမ့်
တာ။》
ခရိုင်မြို့သည် သင့ခြေဖနောင့်နဲ့ဖင်ကိုရိုက်မိနိုင်တဲ့
နေရာဖြစ်ပြီး အစမှအဆုံးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်လျှင် အလွန်သေးငယ်တယ်။
"Kendaji"မှ ထွက်လာပြီး
ချူဟွမ်ရောက်လာသည့် ဘတ်စ်ကားဂိတ်ကို
မလွှဲမရှောင်သာ ဖြတ်သွားရမည်။ ယခုအချိန်သည်
နေ့လယ်အချိန်ဖြစ်၍ ခရီးသည်များ လည်ပတ်နေချိန်အထွတ်အထိပ်ကာလသို့ ရောက်ရှိနေခဲ့ပြီ။
ဦးထုပ်အနီလေးတွေ ဝတ်ထားတဲ့ ဧည့်လမ်းညွှန်တော်တော်များများက သူတို့ရဲ့ခရီးသွားတွေကို
လိုက်ခေါ်ဖို့ အသံချဲ့စက်တွေသုံးကာ သူတို့နောက်ကို လိုက်ခိုင်းကြတယ်။
ခရီးသွားများသည် အတူတကွ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ သိုးအုပ်နှင့်တူကာ ဘတ်စ်ကားပေါ်က ဆင်းပြီးတာနဲ့ လွတ်လပ်စွာ လူစုခွဲသွားနိုင်တယ်။တစ်ချို့က မောပန်းနွမ်းနယ်ပြီး တစ်ချို့က အိမ်သာကို အရင်ရှာကြတယ်။
တချိူ့ကလည်း ခရိုင်အတွင်း၌ ကြမ်းတမ်းတဲ့
တောင်တက်လမ်းပုံတွေကို တဆင့်ပြန်ပြီး
ဓာတ်ပုံတွေရိုက်နေကြတယ်။
ဟမ်၊ ဒီဝေးလံခေါင်သီတဲ့အရပ်မှာ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့
ဘာနေရာတွေကောင်းလဲမသိကြဘူး။ဤသည်မှာ ခရီးသွားများအတွက် သီးသန့်ထုံးတမ်းစဉ်လာတစ်ခုလို့ ဖြစ်နိုင်တယ်။
နန်ရှန်းနှင့်ရှောင်ဖန်းတို့သည် လူများစွာကြောင့်
ထိတ်လန့်သွားပြီး လမ်းကို သတိရှိရှိလျောက်ကာ
ထိုလူများစွာကိုကွေ့ပတ်ရှောင်ခဲ့ကြတယ်။
ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ"ကျယ်ပြောသောနယ်မြေနှင့်
လူဦးရေများပြားသည်လား" ဒီလူနှစ်ယောက်ကို
တောင်ပေါ်ရှိ ရေခဲတောင်ထိပ်ကို ပေးမြင်စေချင်တယ်။
သူတို့ကို တစ်နှစ် အတွေ့အကြုံ ပေးနိုင်ဖို့
လုံလောက်ပါတယ်။
နန်ရှန်းသည် ချူဟွမ်ထံသို့တစ်စုံတစ်ယောက်က
ဝင်တိုက်မည်ကို စိုးရွံ့ကြောင့် အန္တာရယ်ကိုတားဆီးရန်
သူ့ရှေ့တွင် သတိရှိစွာ ရပ်လိုက်ကာတစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူသည် ခရီးသွားများကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ကာ
မေးလာသည်။
"ဘာတွေလဲ။"
YOU ARE READING
ရှန်းဟယ့်ပြောင်လီ(SHBL)
FantasyMyanmar Translation (Zawgyi+Unicode) Title- Shan He Biao Li Author-Priest Status - 77 chapters + 3 extras(2014) This Novel isn't my own.It's just a translation.So full credit to the original writer .
