ရှန်းဟယ့်ပြောင်လီ(SHBL)

31

(ဒါက... သွေးလဲလှယ်ခြင်းရဲ့ စွမ်းအား)

   
ချူဟွမ်သည် ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သောအခါတွင်
သေးငယ်ပြီး မထင်ရှားသော ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ဖြင့် 
စာငှက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ လှည့်ပတ်နေသော
အတောင်များဖြန့်ထားတဲ့  ဧရာမလင်ယုန်ကြီးကို
သူမြင်လိုက်ရသည်။ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်ရင်လည်း
မရေမတွက်နိုင်တဲ့ တောင်တွေနဲ့ မတ်စောက်တဲ့
ချောက်ကမ်းပါးတွေရှိတယ်။

 ချောက်ကမ်းပါးအောက်စီးဆင်းနေသော ရေသည်
ချည်မျှင်ကဲ့သို့ ပါးလွှာပြီး၊ အရွက်များ ဆုံးရှုံးသွားသော
လီယီးမျိုးနွယ်စုရှိသစ်တောများသည် ခဏတာအတွင်း
ဖူးပွင့်ဝေဆာသော တောအုပ်တစ်ခုအဖြစ်
ပြန်လည်ပေါက်ဖွားလာကာစင်မြင့်တခုလုံးကို
ဖုံးလွှမ်းသွားသလိုမျိုး၊  ဒေါသအမျက်ကဲ့သို့
စိမ်းလန်းသောလှိုင်းလုံးများထဲတွင် အမဲလိုက်လေဖြင့်
လွင့်သွားကြသည်။

သူသည် အနက်ရောင် မကောင်းဆိုးဝါတစ်ကောင်ကို
ငုံ့ကြည့်ရင်း၊ သူမျက်လုံးတွေက မြေပြင်ကို မရောက်နိုင်ကာ၊
သူသည်ကန်းရှန်တောင်နဲ့နီးစပ်တဲ့ ဧကဝက်လောက်ရှိတဲ့
တိမ်ပင်လယ်ကြီးကို မော့ကြည့်လိုက်တော့
မှုန်ဝါးကာတောင်ထိပ်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမမြင်ရပေ။

မမြင်နိုင်၍ ကျယ်ပြောလှသော‌ နေရာကျယ်သည် လူတို့ကို
ရုတ်တရက် ကြောက်ရွံ့မှုမျိုး ခံစားရ‌‌စေ၏။

  
အတက်/အဆင်းတောင်လုပ်လို့မရသော ဤနေရာငယ်လေးတွင်၊ အဆောက်အဦးငယ်များနှင့် တောင်စောင့်‌‌ရှောက်သူတို့တည်ရှိရာ
နေရာလွတ်သည် သမုဒ္ဒရာအတွင်းရှိ သေးငယ်သောရေစက်တစ်ခုတွင်ရှိ ခိုကိုးရာမဲ့နေတဲ့ ကမ္ဘာငယ်လေး ဖြစ်နေသလိုပင်။

ချူဟွမ်သည် နန်ရှန်းအား လူတိုင်းကို မီလှုံဖို့အေးအေးဆေးဆေး
ဉီးဆောင်ခေါ်သွားသည်ကို မြင်သောအခါ၊ တခဏတာတွင်
ညီအစ်ကိုပန့်ချွေ ၏ "တိုက်ပွဲ" သည် လူအုပ်စုနှစ်စုသာ
စုစည်းတိုက်ခိုက်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု အကောင်းမြင်စိတ်ဖြင့်
တွေးလိုက်သည်။တောင်တံခါးကို ပြောင်းပြန်လှန်လိုက်တာက
နောက်ထပ်‌‌ နွေဦီးမက်မွန်ပန်းပွင်ပွင့်ချိန်တစ်ခုပါပဲ...
သို့သော် တောထဲမှာ ရံဖန်ရံခါ ရက်စက်တဲ့ခွေးဆိုးအနည်းငယ်
ရှိကောင်းရှိနိုင်တယ်။