Dinsel | Masky

#1

Benim düşünceme göre,Hiç kimse amaçsız ve bilinçsiz bir şekilde yaratılmadı.

Yaşadığımız acıların,sevinçlerin,korkuların ve zorlukların bizi varoluş amacımıza doğru sürüklediğine inanıyorum,Şu anda sahip olduğumuz ve belki de nefret ettiğimiz şeylerin bizi daha iyi bir şeye çekip çekemeyeceğini kimse bilemez.

Bu yüzden tam şu anda gözyaşlarımı tutup sırtıma vurulan kırbaçlara tepki vermemeye çalışıyordum,Kurtulacaktım.

Kilisenin mozaik camlarından zar zor vuran günbatımının son ışıkları Meryem Ana'nın ağlayan çizimini aydınlatıyordu.

Sanki Tanrı benim ağlamamam için Meryem Ana'nın çizimini görmemi sağlıyordu bu bana güç vermeliydi,Bu yaşadıklarım beni mutlu günlere çıkarmak zorundaydı.

"9" Sayısının mırıldanmasıyla kırbaçlanma işlemi durmuştu,Kırbaçın yere atılmasıyla çıkan tok ses kulaklarımda çınlarken iç çektim.

"Hristiyan bir genç kız bir erkekle sarılamaz,Bir erkekle sevgili olamaz sadece ailesinin belirlediği kişiyle konuşabilir...Umarım anlamışsındır" Önüme doğru gelip,Yere eğilmiş başımı sağ eliyle kaldırıp hafif dolmuş gözlerime baktı ama bir şey demeyip gitti,Nereye gittiğini çok iyi bilsem de ses etmedim.

Beni dinlememiş ve beni tanımadığı için kolayca yargılayıp cezamı kesmişti,Elliot sevgilim falan değildi daha bugün beni evlatlık edinse de cezamı kesmek için hiç beklememişti bile.

Sırtım feci ağrısa da sessizce yerimden kalktım ve Meryem Ana'nın porterisinin önünde diz çöktüm.

"Canım yanıyor...Tanrı'nın evinde canım çok yanıyor..." diye fısıldadım,Sesimin duyulmasını istemiyordum inkar edenlerden de olmak istemiyordum sadece mutlu olmak istiyordum.

Elliot'u özlemiştim,O benim bu hayattaki tek arkadaşımdı onu da yitirmiştim onu düşünüyordum umarım o benden daha güçlüdür diye geçirdim.

Sert bir boğaz temizleme sesiyle kafamı çevirdiğimde,O oradaydı aceleyle yerimden kalktığımda o da hızlı adımlarla kilise kapısına doğru ilerlemeye başladı.

Kilisiden onun hemen ardından çıktıktan sonra kapıyı kilitledi ve sert bakışlarını bana doğru gönderdiğinde Dua etmek için ellerimi açtı açtım.

Dualarımızı ettikten sonra yürümeye başladık,Her nefes alıp verişimde sırtımdaki sızı yüzümü ekşitmeme neden oluyordu.

O ise gülümsüyor etrafta gördüğü komşularımızın hâl hatrını soruyordu,İnsanların yüzümü görmesini istemediğimden başım eğik bir şekilde sadece onları dinliyordum.

Onu öven bin bir türlü cümle duyuyordum,burada sevilen biri olduğu belliydi.

Duraksamalarla eve varsakta saat çok geç olmamıştı kapıyı bize,Parlak tatlı gülümsemesiyle hazel açtı.

Kocasıyla ilgilendikten sonra beni de içeri alıp bana gizli bir gülümseme verdi.

"Gününüz nasıl geçti?" Diye sordu ilgili bir tavırla,Bu gayet samimiydi cidden eşini seviyordu ve bunu gözlerinin parıltısından anlayabilirdiniz.

Kocası salona geçti ve oturdu ve eşinin tüm vücut kıvrımlarını süzerek dudaklarını kıvırttı.

"İyiydi...Yemek hazır mı?" Kadın eşinin bakışlarıyla heyecanlanmıştı,Onu suçlamak yanlış olurdu her kadını aşık olduğu adamın bakışları heyecanlandırırdı.

"Evet hazır,Sofraya geçelim mi?" Adam bakışlarıyla eşini onayladı,Salonun en köşesinde hiç yokmuşum gibi onları izlerken sofraya geçmeleriyle hareketlendim.

Mutfağa geçtiğimizde etraftaki sıcak yemek kokusu hepimizi büyülemişti,Masaya oturmadan önce kadına yardım ettim ve öyle yerlerimize oturduk.

"Duamızı edelim..." Genç kadın eşinin ona aldığı pırlanta ve ufak yakutlarında yer aldığı pahalı haç kolyesine dokunup gülümsedi ve duasını etmeye başladı,Onlara katıldım dualarına eşlik ettim.

"Tanrım umarım ben buradan çıkabilirim,Hayallerimizi yaşayabiliriz" diye ekledim Dua'nın sonuna,Hâlâ hiç bir şeye alışamamıştım.

Hepsi kocaman berbat bir kabus gibi  geliyordu,Elliot her an beni uyandırabilirmiş gibi geliyordu onu çok özlemiştim.

Dualarımızı ettikten sonra,Adamın işaretiyle yemeklerimizi yemeye başladık.

Onlara alışamamıştım ya da onlar beni kendilerine alıştırmamıştı,Nankörlük etmek istemezdim ama bana hep mesafelilerdi.

Genç bir çiftlerdi,çocukları olabilirdi ama beni evlatlık edinmek zorunda kalmışlardı,Kilisenin kimsesiz çocukların sahiplenmesini bir teşvik olarak göstermek için beni seçmişlerdi ya da seçmek zorunda kalmışlardı.

"Yeni bir aile tam yanımızdaki eve taşınmış...Dini bir aileler tanışmaya gitmeliyiz" Kadının tatlı sesi soğuk ve sessiz ortamı cıvıl cıvıl etmişti,Adam ilgili bir ses tonuyla konuştu.

"Emin misin?" Hazel heyecanla başını sallayınca,Adam eşinin bu heyecanlı haline tebessüm etti.

"Eminim,Evi dualarla kutsayıp öyle içeri girdiler çok hoş bir düşünceydi,Tıpkı bizim yaptığımız gibi yaptılar" Adam çorbasını kaşıkla defalarca karıştırıp düşündükten sonra başıyla onayladı.

"Tamam o halde,Özel tarifin olan elmalı tarçınlı tarttan yaparsın yarın akşam gideriz" Kadın mutlulukla başıyla onayladı,Onları dikkatle dinlerken yemeğimi yemeyi bitirmiştim.

Tabağımı ve sofradaki boşalmış diğer tabakları toplayıp mutfak kısmına doğru ilerledim,Bulaşıkları yıkarken düşünmeye başladım.

Oraya gitmek beni heyecanlandırmamıştı hatta beni evde bırakmalarını tercih ederdim fakat bana güvenmediklerini biliyordum.

Evdeki çoğu yer kilitliydi özellikle yatak odaları orada değerli eşyalarının olduğunu ve bu yüzden ben bu evde yaşadığım sürece kilitli tutulmasını,Robert'in karısını tembihlerken duymuştum.

Bana güvenmelerini beklemiyordum bende onlara güvenmiyordum ama bu kırıcı olmuştu.

Düşüncelerimi tok tabak sesiyle kestim kafamı kaldırıp baktığımda,Hazel'ın bana eğilip kulağıma yaklaştığını gördüm.

"Seni de götürmek için izin aldım,Çocukları var umarım arkadaş olursunuz" diyip kocaman gülümseyip yanımdan ayrıldı.

Donuk bir surat ifadesiyle tekrar kaldığım yerden bulaşıkları yıkamaya devam ettim,Bu benim umrumda bile değildi tek istediğim arkadaş Elliot'du.

Bulaşıkları yıkadıktan sonra mutfaktan hızlıca orayı terk edip,Verandaya çıktım ve gecenin karanlığını izlemeye başladım.

Her şeyim alınmış gibi hissediyordum çünkü öyleydi,Yedi senedir tanıdığım en yakın arkadaşım elimden alınmıştı ama onu tekrardan kazanacaktım,Her ne pahasına olsun onu kazanacaktım.

                                -♥︎-

Kitabı hızlı ilerletmek için sık bölüm atmaya çalışacağım yarın da bir bölüm atıp ana konuya gireceğim artık,direkt konuyu başlatmak istemedim bir flashback lazımdı yoksa kitabın boş ve karmaşık olacağını hissettim karakterin geçmişini ve nereden geldiğini bilmek önemli diye düşünüyorum neyse çok uzattım okuduğunuz için çok teşekkürler ve kendinize de çok dikkat edin hastalanmayın hepinize güzel günler dilerimmm ♥︎