Dinsel | Masky

#23

Acı bir anda her şeyi kolayca silip süpüren bir duygudur,Sizin mutlu olduğunuz anı bekler ya da beklemez sizin duygularınızı umursamaz yaralarına yara katar mıyım diye düşünmez,sadece kendini hatırlatmak ister her seferinde canınızı hiç olmadığı kadar yakmak ister.

"...Ben-i duy...musun GRACE" Ses o kadar bulanıktı ki sanki suyun altından geliyordu kalbim o kadar hızlı atıyordu ki nefes almak işkence olmuştu kalbimde oluşan acıyla öleceğimi düşündüm.

"GRACE" Sert bir bağırış ve sarsış...hiç bir şeye yaramıyordu gözlerimden yaşlar donmuştu önümü göremiyordum ki nefesimi buz gibi bir suyun üstüme dökülmesi kesti,yanaklarıma hafifçe vurduğunda yere yığılıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

"Ölmedi...Hayır,hayır,hayır" Bağırmayı çok istedim ama olmadı sesim zar zor çıkıyordu,Gözüm televizyondaki yangın görüntülerine takılı kaldı,Benim Elliot'um yanarak acı içinde ölmüş olamazdı.

Sonra acı bir farkındalık hissi geldi,Televizyondaki kadın bas bas öldüğünü tekrarlıyordu sanki daha da acı çekmemi bu gerçeği kabullenmem için daha da bağırıyordu.

"ELLIOT" Hayatımda ilk defa bu kadar acı dolu bir çığlık duymuştum bu çığlığın bana ait olması da beni ayrı korkutmuştu sonrası ise karanlık...

***

Etrafım çok güzeldi,küçük bir ev karşısında ise uçsuz bucaksız bir nehir vardı,Sevinçle nehire doğru koşup doya doya su içtim ne kadarda susamıştım.

"Grace?" Yumuşak ve sevecen ses dikkatimi dağıtmıştı hızla ardıma döndüğümde gülümsemeden edemedim.

"Elliot" yerimden kalkıp ona doğru koştum sonra yavaşladım ve evi hayranlıkla bakmaya başladım,Ne kadar da güzeldi ya peri evi gibiydi bembeyaz dış cephesiyle çok huzur vericiydi.

Ona yaklaşınca eliyle durmam için işaret verdi,Yüzünde endişeli bir ifade vardı başını olumsuz anlamda salladım.

"Üzgünüm sen gelemezsin"

"Hah,Neden? Beni...Seni terk ettim diye mi içeri almıyorsun?" Sessizce güldü ve arkasını işaret etti.

"Elliot nerede kaldın?" Neşeli ses tonunu hemen tanımıştım.

"Maddy?" Beni görünce eşikte dona kaldı kafasını hafifçe yana eğip masumca gülümsedi.

"Grace sende buradasın" demesiyle gözlerim doldu,Elliot'un koluna girip kıkırdadı.

"Arkadaşını senden çalıyorum özür dilerim ayrıca o akşam sonumu ben getirdim...Onu görmeyi o kadar istemiştim ki,ben hızlı bir şekilde kurtuldum ama sen,hâlâ acı çekiyorsun tekrardan özür dilerim"

"Ağlama Grace,Biz iyiyiz bak hem burada kim var" Bir kez daha evden biri çıktı,William'da buradaydı konuşmadı bile bana meraklı bir bakış atıp,Elliot'un koluna yapıştı.

"Gidelim,Elliot çok yorgunum...uykum geliyor" Gözleri kendiliğinden kapanıyordu maddy elleriyle William'ın kıvırcık saçlarını eliyle karıştırdı sonra esnedi.

"Benide alın,sizinle geleyim lütfen" Elliot başını olumsuz anlamda salladı ve arkamı işaret etti.

"Peki onlar ne olacak?" Arkamı döndüğümde Hazel ve Robert'ın durduğunu fark ettim onların arkasında ise Timothy duruyordu.

Hazel ve Robert'ın gözlerinde acıdan başka bir şey yoktu mutsuz görünüyorlardı,çok mutsuz birbirlerine bakıp sarıldılar.

"Grace" Timothy bana doğru ilerledi yanıma gelip eğildi çenesini omzuma yasladı.

"Beni bırakamazsın" Fısıltısı kulaklarımı okşadı parmaklarıyla çenemi tutup beni kendine çevirdi ellerimi tuttu.

"Bu kadar kolay değil,Gidemezsin izin vermiyorum" Omzumun üstünden Elliot'a baktım.

"Ama o...ben onunla gitmek istiyorum" Timothy'nin ellerini bırakıp,Elliot'a döndüm

"Hayır,Seni burada sevenler var gelemezsin...Ölüm kimsesizler içindir"

"Ama sende kimsesiz değildin,ben vardım" Güldü gülüşünün bu kadar güzel olduğunu fark etmemiştim,belki de unutmuştum?

"Ne kadar kabul etmesekte sen gittiğinde ben kimsesiz kaldım" Diyecek söz bulamadım,haklıydı ikimizde itiraf edememiştik ama ben gittiğimde dağılmıştık.

"Hadi gidelim..." Elliot sevecen bir şekilde gülümsedi,Evden yayılan ışık onları daha çok sarmaya başlamıştı ellerimi onlara doğru uzattım ama yavaş yavaş kaybolmaya başlamışlardı.

                                ***

"HAYIR!" Yerimden sıçrayarak uyandığımda benimle birlikte Timothy'de sıçradı,bir kaç saniye boş boş yüzüme baksa da üstüme doğru sıçrayıp bana sıkıca sarıldı.

"Uyandın..." Sesi çok yorgun geliyordu o kadar özlemle sarılmıştı ki bu beni kendime getirdi.

"Ölmüş mü cidden?" Geri çekilip gözlerimin içine bakmaya başladı,Sessiz kaldı dudaklarını birbirine bastırdı sessizliğinden anlamıştım,ölmüştü.

"Ama...Daha çok gençti bir sürü hayalimiz vardı" Sessizliğini sürdürdüğünde gözlerim doldu,sinirle omzuna vurmaya başladım.

"Bir şey desene ya,ölmedi de teselli et beni bir şeyler de yalvarırım konuş" Bağırmayı çok istesem de sesim güçsüz çıkmıştı,Vuruşum benim ellerimi acıtıyordu ama o yerinden kımıldamıyordu bile.

"Dur" Sesi ricadan çok emir gibi çıkınca daha da sinirlendim,Bileklerimden tutup beni kendine çıktı soğuk nefesi yanaklarımı yaktı.

"Sakinleş" Zar zor olsam da ellerini üzerimden çekerek onu ittim yine kımıldamadı.

"Nasıl sakinleşmemi söylersin? O...Öldü ve sen sevdiğini kaybetmek nedir bilmezsin bile bunu bana söylemeye hakkın yok,burada put gibi dikilmişsin lanet olsun" Sözlerim onu itme girişimlerimden çok daha yıkıcı olmuş gibiydi yüzü dondu.

"Ben...Bende sevdiğim birini kaybetmiştim seni anlayabiliyorum sadece sakinleşmeni istiyorum,senin iyiliğin için" Gözyaşlarım yanağımı yakarken içimdeki öfke hiç geçmeyecek gibi beni ele geçirdi.

"Kimi kaybettin bilmiyorum ama o bu hayatta beni seven tek kişiydi,koşulsuz şartsız bunu yapardı,O benim için değerliydi"

"Bende senin için buradayım,sevdiğin birini kaybetmek nedir iyi biliyorum Grace" Sesi o kadar sert çıkmıştı ki kaşlarımı çatmadan edemedim.

"Git buradan" Bağırışımla duraksa da yerinden kalktı ve sessizce odayi terk etti,Yalnız kalmıştım yine yapayalnız kalmıştım.

Merhabaaa,Elliot da öldü cidden üzüldüm huzur içinde yatsın iyi çocuktu neyse sizler nasılsınızzz? Umarım iyisinizdir bu kitabı bitirmeyi hiç istemiyorum ya oturup 50 bölüm yazasım var ama her güzel şeyin bir sonu vardır Siber bitti bu da bitecek ama ne zaman bitecek hiç belli değil biraz daha devam ederim gibi duruyor neyse spoiler vermiyim gidiyorum aşklarım sizleri seviyorum Oruç tutanların orucu mübarek olsun kendinize çok iyi bakın ♥︎