Dinsel | Masky

#14

                                ***

İki saatten fazladır,Slenderman'in notlarda yazan şeyleri incelemesini bekliyordum,artık çok sıkılmış ve bunalmıştım.

Slenderman'in yüz ifadesi yazıları okurken arada donuklaşıyor sonra ise umursamaz bir tavırla devam ediyordu,Ne okuyordu bu kadar merak etmeden duramamıştım.

Sonunda bilgisayarı kapatıp bana baktı ve hafifçe gülümsedi,bu çok nadir olduğundan şaşkınlıkla ona baktım.

"Bu bilgiler çok değerliydi...İyi iş çıkardın Masky,Ben orada ipucu bıraktığını düşünmüştüm ama sen harika bilgiler ile döndün afferim sana" Sözleriyle donup kalmıştım ipucu bırakacağımdan şüphelenmesine mi sinirlensem yoksa beni övmesine mi sevinsem bilemedim ikisi de çok ender olan şeylerdi.

"Şimdi gidebilirsin" demesiyle yerimden kalktım,kapıya doğru ilerlerken duraksadım.

"Efendim,Peki o kızı ne yapacağım?" Dudaklarında yerli yersiz bir gülümseme belirdi.

Kızı tabikide anlatmıştım,Onu öldürmemi emretmesini beklerken tuhaf bir şekilde iyimser bir cevap verdi.

"Sana güveniyorum yanlış bir karar vermezsin,onunla her ne istersen yapabilirsin"

                             ***

"Grace,Beni duyabiliyor musun uyan artık" Sesle yerimden sıçrayarak uyandım dibimde dikilen kişiyle elim istemsizce kalbime gitti.

"Hadi kalk" Bıkkın bir şekilde nefes verip yerimden kalktım ve etrafı incelemeye başladım,Beyaz L şeklindeki bir koltuktaydım.

Etraf beyaz,gri ve ve buz mavisi renklerindeydi evin geri kalanıyla bir uyum içindeydi ve ferahtı.

"Beni serbest bırakacak mısın?" Diyip gözlerimi ovuşturdum,hâlâ uykum vardı.

"Kahvaltı hazırlarsan söylerim" diyip beni mutfağa sürüklemeye başladı hem uyku sersemliğiyle hem de söylemekten vazgeçer diye ona karşı gelmedim.

Dolapta her şey vardı dolapta ne varsa çıkardıktan sonra kaşarlı omlet yaptım ve çay demledim,O ise masada oturuyor hiç bir şeye karışmıyordu.

Sofrayı hazırladığımda çayları doldurup kendime bir servis tabağı açtım maskesini çıkarmadı belki yüzünü görürüm diye ümitlensem de maskesini sadece ağzı belli olacak şekilde açtı kahvaltıya başladıktan bir kaç dakika sonra konuştu.

Koyu kırmızı dolgun dudakları,sert bir çene yapısı ve koyu kahverengi sakalları vardı.

"Yemek yapma konusunda becerikliymişsin,Aileden gelen bir şey mi?" Gülümseyerek kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Hayır değil,Yetimhanedeki yemek yapan ablalara yardım ederdim hep onlardan öğrendim yemek yapmayı seviyorum" Söylediklerime şaşırmış gibiydi.

"Annen ve baban yok mu?"

"Hayır,Bebekliğimden beri yetimhanedeydim"

"Yetimhanedeydin,Ee peki sonra ne oldu" Gülümsedim.

"Evlatlık edinildim daha üç ay olmadı,Sonra kendimi bir cinayet soruşturmasında buldum şimdi de bir katilin yanındayım" Gülümsemimi soldurdum ve ona ciddi bir şekilde baktım.

Sonra uzun bir sessizlik oldu,Bunu sonlandırmak için konuştum.

"Beni bırakacak mısın artık ya?"

"Sana meraklı değilim" diyip elindeki yemek bıçağını tehditkar bir şekilde salladı.

"Seni öyle evinin önüne bırakmam,Şüphe çeker gidebileceğin başka bir yer var mı?" Uzun uzun düşündükten sonra hafifçe gülümsedim.