(+18)
(Şiddet, cinayet ve tetikleyici unsurlar içerir.)
Üç kişilikli hem seri katil, hem kemancı, hem de dedektif bir kadın... Aylim Asil Adan, namı diğer Astri!
Bir gece hükümetteki casusun bulunması için dedektif olarak tesise çağırılır ve o gece...
Şarkılar: Fade To Black- Apocalytica Shameless- Camilia Cabello
10. Bölüm "İSYANKÂR SARILIŞ"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AYLİM'İN GÜNLÜĞÜNDEN
"Bugün çok ağır geldi omzuma aldığım kemanım. Sanırım yıllar önce bugün -kaç yıl oldu bilmem- kardeşim öldüğünden... Onun en sevdiği parçayı çaldım çalabildiklerimden, içimden bir parça koptu sanki. Bugün onu bir kez daha kaybetmişim gibi... Onun ziyaret edebileceğim bir mezarı bile yoktu. Ona sığınacağım hiçbir şeyi yoktu bende. Resmi yoktu, sesi yoktu, kokusu yoktu... Bana sarılan tek insan yoktu artık. Bugün onun acısını bir kez daha yaşadım. Ben Aylim ve bir kez daha kaybettim."
Ölüm, en az kaybetmek kadar hüküm süren bir hezeyan Kayıp ya hani, hissedilince manâlaşan Sarmak, gerçekleşince anlamsızlaşan Ve sarılmak, gerçekleştiğinde canını toz pembeye boyayan Yaraydı, hepsinin yolu çıkardı bu sona Yara, en çok izi kalacak olan.
Yeni bir gün, yeni eğlenceler, yeni insanlar ve yine delirmeceler... Bugün diğer günlerden farklı olarak akşam lüks bir restoranda -her ne kadar bu restoranın ismini ilk kez duysam da- sahne alacaktım. Ve araştırmalarımın sonucunda bu restoranın Yamanel'lere ait olduğunu öğrenmiştim, burada her alanda onlara ait bir şey vardı. Ama hizmet etmek için değil, gerekli hizmetten mahrum bırakmak içindi. Yani sanıyordum ki... Çünkü onlar yardım etmeyi bilmezdi, hizmetten bihaberlerdi.
Tamamen hazırlanıp odamdan çıktığımda buraya doğru gelen Kadem'i görmüştüm yine. Bu adam karşıma çıkmak için an mı kolluyordu? Bana doğru adımlayarak tam karşımda durdu, ben de bıkkınlıkla nefesimi vermiştim.
"Aylim Hanım," dedi düz bir sesle, sanırım ona ismimi bir türlü öğretemeyecektim. Ama öğrenecekti.
Kaşlarımı sorgularcasına havalandırdığımda "Polat Bey?" diye mırıldanmıştım, eğer o bana istediğim isimle hitap etmiyorsa ben de ona istediğini vermeyecektim. "Bir şey mi olmuştu?"
Yüzündeki değişim görmeye değerdi, sanırım istediğimi almıştım. Gözlerine huzursuzluk hakim olduğunda bunalmışcasına siyah gömleğinin yakasından bir düğmeyi açtı. Siyah gömleği... Siyah giy demiştim ona geçen gün, siyah giymişti.
"Kısasa kısas, ha?" diye mırıldandı tok sesi.
Aynen öyle... Sevimli olduğunu düşündüğüm bir sırıtş belirdi dudaklarımda. Dilimi damağıma bir kez vurarak cık diye bir ses çıkardım.
"İnada inat."
"İnada inat..." diye tekrar etti benim söylediğimi "Baştan söyleyeyim istediğinizi alamazsınız, ben inatçı bir adamımdır."
