(+18)
(Şiddet, cinayet ve tetikleyici unsurlar içerir.)
Üç kişilikli hem seri katil, hem kemancı, hem de dedektif bir kadın... Aylim Asil Adan, namı diğer Astri!
Bir gece hükümetteki casusun bulunması için dedektif olarak tesise çağırılır ve o gece...
Bu bölümü haftaya doğum günü olan güzeller güzelimepusatimdapusatim1ithaf ediyorum...
Sellaamm sevgili dostlarım! Uzuun bir bölümle karşınızdayım. Aman aman nerelere geldik, dediğim bir bölüm oldu yazarken... Sizin de okurken hissetmeniz dileğiyle. Beğenirsiniz umarım. Keyifli okumalar dilerim!
Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin lütfen:)
Şarkılar; Believer- Imagine Dragons Her Şeyi Yak- Duman Olsun- Sertap Erener Me and the Devil- Saop&Skin Human- Rag'n'Bone Man
"İnsan, özgürlüğü uğruna neyini vermez ki? Boğazına ip geçirilmiş hangi milyoner bir soluk hava için milyonlarını feda etmez?"
~Fyodor Dostoyevski~
20. Bölüm "ŞEYTANIN DOĞURDUĞU"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AYLİM'İN GÜNLÜĞÜNDEN
"Ben A... Neydi? Ben... Ben... Ne? Kimdim ben? Karala, karala, karala, karala! Kimdim? Baştan, baştan al. Üstü karalanmış. Ben A... Ben... Hatırlamıyorum. Olmuyor, olmuyor ,olmuyor! Karala. Kimim ben? Yaş on yedi. Öyle miydi ki? Aynada gördüğüm yüz bir harabe. Gözleri siyah gibi, kanlanmış lakin. Bana beni tanımıyormuş gibi bakıyor. Ben de onu tanımıyorum işte. Bu kadar. Aynada bir yüz görüyorum. Adım neydi benim? Kalemin ucu da kırılmak üzere zaten. Saçları kısacık, yamuk, biçimsiz. Çirkin, çirkin bir yüz. Şakağından elmacık kemiğine doğru bir yarası var, yanık gibi. On yedi miydi yaş? Unuttum. Kan var yüzünde. Kırmızı, çok kırmızı. Çirkindi, acıdım ona. Aşağılar gibi baktım bir de. Çirkindi zaten. Ona acırken dudağımdaki yaram sızladı. Ne? Dudağımda yara mı vardı? Kınadığını yaşarmışsın. Acımasa mıydım? Ben zaten acıyordum. Kimdim ki ben? Hatırlamıyorum. Adım neydi? Aynadaki yüz beni izliyor. O da bana mı acıyordu? Güldüm. Evet. Gülmeliydim. Çirkin değilim ki ben. O çirkindi ama. Çirkin miyim ben? O yüzden mi bana böyle bakıyordu? O çirkindi. Kanlıydı yüzü, yaralı hem de. Saçları zaten... Kendi saçıma dokunmalıydım. Güzel bir çocuktum ben... Çocuk muydum ben? Benim saçlarım güzeldi bir kere. Çirkindi ama o. Dokundum kendi saçıma. Kısa gibiydi. Ama... Uzundu. Biliyorum. Uzundu. Hatırlamıyorum, kimdim ben? Uzundu ama saçlarım. Ben de mi çirkindim artık? Parmak uçlarım acımaya başladı. Yazamıyorum. Hayır... Çirkin miydim? Neyse... İnanmıyorum. Benim saçlarım uzundu ki. Çirkin miyim yani ben? Neyse... Güzeldim zaten ben. Yani...Sonrası kanla lekelenmiş.
◇●◇
İnsanlar çirkin varlıklardır.
Misal, uğruna ömrünü tükettiğin bir sınavdan aldığın sonuçla çevrendekileri gururlandıramadığında çirkindi zihnin. Belki de zihninin uğruna tükendiği o sınav; hayatındı.
