အရင်ဘဝက ပုန်ကန်ခဲ့တဲ့ စစ်သူကြီးရဲ့ ကိုယ်ဝန်ရသွားပြီ။

အခန်း (၂၅)

အရင်ဘဝက သစ္စာဖောက် စစ်သူကြီး​၏ ကိုယ်ဝန်ကို ငါ လွယ်ထားရပြီ

အခန်း ၂၅

ဖယောင်းတိုင်မီးသည် အိပ်ခန်းထဲတွင် တိတ်တဆိတ် မှုန်ပျပျလေး လင်းနေသည်။

နီလျဲ့သည် ခက်ခက်ခဲခဲ တံတွေးမျိုချလိုက်ပြီး သူ့နှလုံးက ပြင်းထန်စွာ ခုန်နေခဲ့သည်။

သူ... အလွန်ထူးဆန်းသော အိပ်မက်တစ်ခု မက်ခဲ့သည်။

သူ့အိပ်မက်ထဲက ကြံရာမရ ရင်တုန်မှုများက ကျန်ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး သူ့နောက်ကျောတွင် ချွေးအေးများ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့နှလုံးကို ဖိလိုက်ပြီး သူ့လည်စလုပ်က လှုပ်ရှားသွားသည်။

သူ့ဘေးတွင် လဲလျောင်းနေသောလူသည် ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် မျက်လုံးပွင့်လာခဲ့သည်။ သူ့အင်္ကျီအနားကို ဆွဲကာ အိပ်ချင်မူးတူးအသံဖြင့် မေးသည်-

"အားလျဲ့ ဘာဖြစ်လို့တုန်း?"

".....ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။"

နီလျဲ့သည် ဖြည်းညှင်းစွာ လှဲချလိုက်သည်။ သူ့ဘေးနားကလူသည် ဒီအခွင့်အရေးကို အသုံးချပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ဝင်ကာ ကြောင်တက်တက်နှင့် "အိပ်တော့... အခုတော်တော်နောက်ကျနေပြီ..."ဟု ပြောသည်။

နီလျဲ့သည် သူ့နှလုံးသားက ပျော့ပျောင်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ပြန့်ကျဲနေသော သူ့အနက်ရောင်ဆံပင်များကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်ကာ ခေါင်းနောက်ကျောကို ဖိကာ သူ့လည်ပင်းဆီသို့ မှီစေပြီး နှာသီးဖျားဖြင့် ဆံပင်ထိပ်ကို ဖိနမ်းလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်ရှိ အေးမြသောရနံ့ကို ရှူရှိုက်လိုက်သည်။

တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရာအားလုံးကို ဖျက်စီးပစ်ချင်နေသော ရင်တုန်မှုများ​၏ ယူကျုံးမရခံစားချက်က လျော့ပါးလာသည်။

ထိုအိပ်မက်သည် နားလည်ရခက်သော အိပ်မက်ဆိုးတစ်ခုထက် မပိုပါ။

အိပ်ပျော်သွားသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သော သူ့ရင်ခွင်ထဲကလူကို မှုန်ဝါးဝါးဖယောင်းတိုင်​၏ အကူအညီဖြင့် ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်ကာ ဆက်ပွေ့ဖက်ထားပြီး သူ့မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်သည်။