အရင်ဘဝက ပုန်ကန်ခဲ့တဲ့ စစ်သူကြီးရဲ့ ကိုယ်ဝန်ရသွားပြီ။

Part 76

အခန်း ၇၆

လေ ရပ်သွားသော် တောကြီးမျက်မည်းသည် တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်သွားသည်။

အချိန်သည် ရပ်တန့်နေပုံရပြီး အရာအားလုံးက တိတ်ဆိတ်နေသည်။ နီလျဲ့သည် အေးမြသော မွှေးရနံ့များအတွင်း၌ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားကာ သူ၏ မတည်ငြိမ်သော စိတ်နှလုံးသည် ရေနွေးကန်ထဲ

တွင် နစ်မြုပ်သွားသကဲ့သို့ ပြိုင်ဘက်ကင်းစွာ တိတ်ဆိတ်နေသည်။

သူဒီလိုမျိုး အိပ်နေခဲ့သည်မှာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ မသိပါ၊ နီလျဲ့​၏ လက်ချောင်းများသည် လှုပ်ရှားသွားပြီး တစ်ခုခုကို ဖမ်းဆုပ်ရန် ကြိုးစားဖို့ လေးကန်ဖင့်နှေးစွာ လှည့်လိုက်ပေမယ့် လက်လှမ်းလိုက်သောအခါ ဗလာဖြစ်နေသည်။ နိုးကြားသွားပြီး ရုတ်တရက် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။

သစ်သားအခန်းထဲတွင် သူတစ်ယောက်တည်းသာ ကျန်နေခဲ့သည်။

ကောင်းကင်သည် မည်းမှောင်နေပြီး နေရာတိုင်းကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်နိုင်အောင် အလင်းကန့်လန့်ကာ ဖုံးထားပုံရသည်။

သူ့နှာခေါင်းထဲတွင် မွှေးရနံ့ပျပျ ရနေသေးသည်။ အနံ့အသက်မရှိသလောက်နီးနီး ဖြစ်နေပေမယ့် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ရနေသည်။ အချိန်အတော်ကြာ သူသည် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်နေပြီး ထရပ်ကာ မြေပြင်ပေါ်တွင် ပြန့်ကျဲနေသော အဝတ်အစားများကို အလျင်အမြန် ဝတ်ပြီး သစ်သားအခန်းထဲမှ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်လှမ်းကာ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။

နံနက်ခင်းအလင်းရောင် မပျတပျအချိန်တွင် ကျတ်တီးမြေမှ ပေါင်းမြက်များသည် လေအဝှေ့တွင် လွင့်မျောနေပြီး ညံ့သက်သော တရှဲရှဲမြည်သံများ ထွက်နေသည်။ အားလုံးသည် ဘာမှမရှိသည့် အလယ်တွင် ဖြစ်သည်။ သူစီးလာသောမြင်းသည် နှာမှုတ်ကာ အမြီးကို ယမ်းနေပြီး မနီးမဝေးတွင် ပေါင်းမြက်ထဲ ခေါင်းစိုက်ကာ စားနေသည်။ နီလျဲ့​၏ သူငယ်အိမ်များသည် ရုတ်တရက်ကျုံ့သွားသည်။ ခြေလှမ်းကျယ်ကျယ်လှမ်းသွားကာ ဇက်ကြိုးကို ကိုင်လိုက်ပြီး မြင်းပေါ်သို့ လှည့်ကာ တက်လိုက်ပြီး ကြမ်းတမ်းသော တောင်လမ်းကို ဂရုမစိုက်ဘဲ မြင်းဝမ်းကို ပြင်းထန်စွာ ကန်လိုက်ပြီး တောထဲသို့ ကစုန်ဆိုင်းသွားလိုက်သည်။