အရင်ဘဝက ပုန်ကန်ခဲ့တဲ့ စစ်သူကြီးရဲ့ ကိုယ်ဝန်ရသွားပြီ။

Part 95

အခန်း ၉၅

အရာအားလုံးသည် နက်မှောင်နေသည်။

လီယွမ်မင်သည် သူ အဆုံးမရှိသော ချောက်ထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ထိတ်လန့်သွားသည်။ အနက်ရောင်ရွှံ့ထဲတွင် မရေမတွက်နိုင်သော လက်များက သူ့ကို ဆွဲခေါ်နေပြီး သူသည် သူ့လက်ကို မျှော်လင့်ချက်မဲ့စွာ ဆန့်ထုတ်ကာ အသက်ရှုကျပ်လုနီးပါး ခံစားနေရသည်။

ကြောက်လန့်ပြီး အော်ချင်သော်လည်း အသံမထွက်နိုင်ခဲ့ပါ။ စိတ်ပျက်အားငယ်နေသော အခိုက်အတန့်တွင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို နွေးထွေးပြီး မာကျောသော ပွေ့ဖက်မှုက ရစ်ပတ်လာသည်။ သူသည် ထိုညစ်ပတ်သော နေရာကနေ ဆွဲထုတ်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။

"ကျောင်းကျောင်း..." နူးညံ့သော အသံတစ်သံက သူနားထဲသို့ ခေါ်လာသည်။

သူ့မျက်လုံးထဲတွင် မျက်ရည်များ စီးကျလာကာ သူသည် လက်ဖမိုးဖြင့် မျက်ရည်သုတ်လိုက်ပြီး ထိတ်လန့်စွာဖြင့် သူ့ကို တွန်းဖယ်လိုက်သည်။

သို့သော် သူ့နောက်ကလူသည် သူ့နောက်သို့ လိုက်လာနေပုံရပြီး သူ့ကို မြေကြီးပေါ်သို့ ပစ်ချကာ ခေါင်းကို ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့အဝတ်အစားများ လျော့ရဲသွားသည်အထိ တူးဆွကာ လီယွမ်မင်၏ ဒေါသစိတ်ကို နှိုးဆွနေသည်။ လီယွမ်မင်သည် သူ့ခေါင်းကို မဆင်မခြင် တွန်းလိုက်ပြီး "ထွက်သွား၊ ထွက်သွား"

အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် ကြွက်သားတောင့်တင်းသော ယောက်ျားသည် သူ့ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်တွယ်ထားပြီး ဘာမှဂရုမစိုက်ပါ။ သူ့မျက်လုံးများသည် ပြူးကျယ်လာပြီး- "ငါ မသွားဘူး"

လီယွမ်မင်သည် ဒေါသထွက်နေသော်လည်း သူ့မျက်လုံးများကိုသာ မှိတ်ထားကာ လျစ်လျူရှုလိုက်သည်။ ထိုလူသည် အပြုံးတစ်ခုနှင့် ထပ်ပေါ်လာပြန်ပြီး သူ့ကို ကျောင်းကျောင်းဟု ချိုသာစွာ ခေါ်ရင်း ခွေးတစ်ကောင်လို နမ်းရှုပ်နေသည်။

လီယွမ်မင်သည် ဘာမှ မကြားသကဲ့သို့ သူ့ကို တွန်းထုတ်လိုက်သည်။ ဒီလူသည် တကယ့်ကို စိတ်တိုစရာကောင်းသည်။ လီယွမ်မင်သည် ဒေါသထွက်စွာဖြင့် တွေးတောနေပေမယ့် သူ့လက်မောင်းများသည် ထူးဆန်းစွာ နွေးထွေးနေသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ သူသည် တဖြည်းဖြည်း အိပ်ငိုက်လာစဉ် တွန်းအားတစ်ခုကြောင့် နိုးလာခဲ့သည်။