အရင်ဘဝက ပုန်ကန်ခဲ့တဲ့ စစ်သူကြီးရဲ့ ကိုယ်ဝန်ရသွားပြီ။

Part 85

အခန်း ၈၅

အမှောင်လမ်းကြားတွင် မည်သူမျှ ဖြတ်သွားခြင်းမရှိသော်လည်း အပြင်ဘက်မှ အသံများကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားနေရသောကြောင့် လီယွမ်မင်သည် လှောင်ရယ်ခံရသည့် ခံစားမှုကို ရနေလေသည်။

သူ့ရှေ့ကလူသည် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖိချေပြီး၊ ချွန်ထက်သောလျှာသည် သူ့နယ်မြေသို့ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာပြီး နူးညံ့သောလျှာကို ရစ်ပတ်ကာ သူ့အရည်များကို မျိုချလိုက်ပြီး လီယွမ်မင်၏ ပထမဆုံး အစပြုမှုကို အမှုန့်အဖြစ် တခဏချင်း ချိုးဖျက်လိုက်ကာ နီလျဲ့တစ်ယောက်တည်းကသာ သူ့ကို ထိန်းချုပ်နိုင်သူဖြစ်အောင် ပြုလိုက်သည်။ သူ့ရင်ဘတ်ထဲက အသက်ရှုသံသည် တဖြည်းဖြည်း ပါးလျလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်နေခဲ့သည်။

ခွန်အားများ ဆုံးရှုံးသွားသကဲ့သို့ ခံစားနေရသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် နီလျဲ့သည် သူ့ကို တွန့်ဆုတ်စွာ လွှတ်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် မြေပြင်ပေါ်သို့ လဲမကျသွားအောင် သူ့ခါးကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်သည်။

နွေဦးဝိညာဉ် သမ်းနေသော စိုစွတ်နေသော မျက်လုံးများထဲသို့ စိုက်ကြည့်ရင်း အားပါးတရ ပြုံးကာ နဖူးချင်းထိလိုက်ပြီး- "အဲ့ဒီစာအုပ်တွေကို ငါတကယ်ဝယ်ချင်မှာကို ကြောက်နေတာလား။ အိပ်ရာထဲက မင်းရဲ့ အစွမ်းအစနဲ့ဆို ငါက ဒီလိုမျိုးအသက်မဲ့တဲ့အရာတွေကို ဘာလို့ ကြည့်မှာလဲ"

လီယွမ်မင်သည် ဟောဟဲလိုက်ကာ သူ့ရင်ဘတ်သည် နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေပြီး သူ့ပါးပြင်များ​၏ နီရဲနေမှုသည် ပိုပို၍ ထင်ရှားလာကာ နှင်းပေါ်က ဇီးသီးနီကဲ့သို့ သူ့ကို လှပနေစေသည်။

ထိုပုံစံကို မြင်လိုက်ရသော် နီလျဲ့​၏ ရင်သည် မီးတောက်အပြည့်ဖြစ်နေသည်။ သူသည် တိတ်တိတ်လေး ကျိန်ဆဲပြီး လီယွမ်မင်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်လိုက်ကာ- "ဆေးကောင်းကောင်းသောက်ပြီး မင်းခန္ဓာကိုယ်ကို မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန် အားဖြည့်ထား၊ ငါ့ရဲ့ မထုတ်လွှတ်ရတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က မင်းကို ကောင်းကောင်းဂရုစိုက်ဖို့ စောင့်နေတယ်!"