merhaba merhaba
kızlar garip bir bölüm ya.
iyi okumalar
🌀🌀🌀
~~
"Hyunjin'im, iyi misin?"
Kapıdaki Hyunjin'i karşılayan Jeongin iyi görünmeye çalışan berbat çocuğun üstüne gelmek istememişti.
"Kocaman sarılalım mı?" gülümseyerek kollarını açan Jeongin'e karşı kötü hisseden Hyunjin yutkunmuştu.
Adımlayıp sıkıca sarılan Hyunjin omzuna çenesine yasladığı Jeongin de ona sıkıca sarılırken ardında gülümseyen Chan'ı görmüştü.
Yalandan öksürmeyle dikkat çeken Chan'la Jeongin arkasını dönerek gülümsemişti, "Babişim sen de gel, ailecek sarılalım."
"Aptal." Chan gülerek sarıldığı ikilinin saçlarını karıştırmıştı.
"Ben duşa girecektim, gideyim." Jeongin sarılmayı bırakıp kıkırdayarak uzaklaştığında, asıl düşüncesini iki arkadaşı kavrayamamıştı bile.
Chan Hyunjin'e yön vererek odasına götürdüğünde Hyunjin'in yatağına oturmuşlardı. "Merak etme, ara verelim düşüneceğim dedim. Çok zor oldu."
"Bebeğim umrumda olan sensin, bitirip bitirmemen umrumda değil." elini yanağına yaslayan Chan'la gülümsemişti.
"Gerçekten mi? onu çok seviyorum ama ben Jeongin'in o hâlini gördüm Chan, uzun zaman geçmesine rağmen hala üzülüyordu ben ona bunu yapamam."
"İstersen konuşmayı deneyebilirsin, tabii ki o piçle olmanı istemiyorum sadece belki de bilmesi gerekiyordur?"
"Söylediğimde daha kötü olmaz mı her şey?"
Chan düşünür şekilde odada gözlerini gezdirmişti, böyle bir durumu Jeongin'den saklamayı mantıklı bulmuyordu ama üzülmesini de istemiyordu.
"Ara vermişsin Hyunjin dayanamayıp dönmeyeceğin ne malum, belki Minho seni ikna edecek bilmiyorum. Her şeye rağmen Jeongin bilmeli bitirsen bile ve onla olmak isteyecek olursan Jeongin'in haberi kesinlikli olmalı."
"Chris seni çok seviyorum biliyor musun?"
"Seni paramparça etmeme rağmen mi?" Chan'ın dediğiyle duraksayan çocuk Chan'ın omzuna elini atıp gülümsemişti.
"Dediklerimi unut tamam mı? kafam doluydu o yüzden öyle dedim, özür dilerim."
"Asıl ben özür dilerim kendimi kontrol etmem gerek, sizi üzmekten nefret ediyorum."
Hyunjin omzundaki eli yanağına çıkarıp gülümseyerek sevmiş sonra da bir öpücük kondurmuştu Chan'ın yanağına. "Yanımda kal."
"Kalacağım Hyun." denilenle gülümseyen Hyunjin başını Chan'ın omzuna yaslamıştı.
Chan bir elini Hyunjin'in beline sararken diğer elini Hyunjin'in ellerine attığında elindeki kızarıklıklar ve kurumuş kanları farketmişti.
"Yapma Hyunjin." acımasından korktuğu yaraları hafifçe okşadığında gözlerini yummuş Hyunjin gülümsemişti.
Sessiz dakikalardan sonra uyku bastırmasına dayanamayan Hyunjin sessizliği bozmuştu. "Uyuyalım mı?"
Hyunjin'in dediğiyle daldığı kitaplıktan gözlerini çekip kafasını çeken Chan Hyunjin'e gülümsemişti.
"Uyuyalım."
Ayaklanan Chan odanın ışığını kapatıp yatağına uzanan Hyunjin'in yanına uzanmış, gözleri kapalı çocuğun saçlarını okşamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
beautiful oblivion-jeonglix ✓
Hayran KurguGöz önündeki birini tam anlamıyla kaybedemezsiniz ya da yokluğu bazen sizi çok zorlamaz çünkü baktığınızda köşede oturuyordur ama hiç yoksa önemsiz gördüğünüz birini bile özleyebilirsiniz, elinizden tam anlamıyla gidince değere binebilir.
