မမ အိမ်ရောက်ကတည်းကတိုင် အခန်းပြင်တောင်မထွက်တဲ့ နေခြည်။တစ်ပတ်ရှိပြီ ခင်နဲ့ အဆက်အသွယ်မရတာ မရတာဆို မဆက်သွယ်ဖြစ်တာလဲ ပါမည်လေ။
မဆက်သွယ်ရဲဘူး ခင့်အသံကြားရုံနဲ့တင် နေခြည့်မှာ ပျော့ညံ့ရပါသည်။အခုလည်း ခင်ပြောလာမဲ့ စကားတွေကို နားမထောင်ရဲဘူး ခင်ရယ်။ခင်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် နေခြည် အရာရာတိုင်းမှာ ရှုံးပါတယ် ခင်ရယ်။
ဒေါက်....ဒေါက်......ဒေါက်.....
တံခါးခေါက်သံကြောင့် အတွေးတို့ကိုဖြတ် ကာ တံခါးသွားဖွင့်တော့
"နေခြည် အောက်မှာ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်"
"ဟုတ် မမ "
မမနဲ့အတူ အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတာက ရတီ။နေခြည်လည်း ရတီ့နားသွားထိုင်ပြီးတော့
"ရတီ ဖုန်းလည်း ကြိုမဆက်ဘူး လာကြိုမှာပေါ့ဟ"
"ငါ ဒါလာပေးတာ ဒီမှာက တစ်ပတ်လောက်ပဲ နေမှာပါ"
လက်ထဲက စတစ်ကို နေခြည့်လက်ထဲ ထည့်ပေးကာ ပြောသည်။
"ဒါက "
နေခြည်က လက်ထဲက စတစ်ကို ကြည့်ကာ နားမလည်သလို ရတီ့ကိုကြည့်ပြီး မေးတော့
"အော် အဲ့တာက ဥက္ကာမောင် ပေးလိုက်တာ။
သူကတော့ မြန်မာနိုင်ငံကို ပြန်အခြေမချတော့ဘူးတဲ့။နင်တို့လိုချင်တဲ့ အဖြေအားလုံး ဒီထဲမှာ ရှိတယ်တဲ့ သူပြောတယ်"
"ဒါဆို ရတီ ဥက္ကာမောင်ကို တွေ့ခဲ့တယ်ပေါ့"
"အင်း.....ခနပါပဲ "
"ကျေးဇူးပါဟာ ရတီ။ဒီမှာနေတုန်းတော့ ငါ့ဆီမှာနေလေ နင်သွားချင်တာတွေ ငါလိုက်ပို့ပါ့မယ်"
"ကတိနော် နေခြည်"
"အေးပါဟာ"
................
"နေခြည် ငါစာအုပ်ဆိုင် သွားမလို့ လိုက်ပို့ပေးဦး"
လှေကားကနေ ဆင်းလာတဲ့ ရတီဟာ ဂျင်းပေါင်တိုလေးကို ပန်းနုရောင် တီရှပ် အပွနဲ့ တွဲဝတ်ထားပြီး ဂုတ်ဝဲ ဆံပင်လေးကိုတော့ ဒီတိုင်းချထားသည်။ပုပုသေးသေးနဲ့ သူမဟာ တော်တော် လှပါသည်။
YOU ARE READING
မောင်ချစ်သော အညာသူ ( gl fic) complete
Non-Fictionအညာသူလေးတွေဟာ လှလည်းလှသလို မာယာလည်းများပါတယ်နော်။အညာသူလေးတွေကို ချစ်မိရင်တော့ မျက်ရည်ခိုင်မှ ရမယ်နော်။
