ပြင်ဆင်ပြီးလို့ လှေကားကနေ ဆင်းလာတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ပြီး စာအုပ်တစ်အုပ် ဖတ်နေတဲ့ ခင်ဟာ အဝါရောင် မြန်မာဝမ်းဆက်လေးကို ဝတ်ထားပြီး ဆံနွယ်တွေကိုတော့ ထုံးစံအတိုင်း တစ်လွှာစည်းထားတယ် ကော့ညွှတ်နေတဲ့ မျက်တောင်လေးတွေ တစ်ချက်တစ်ချက် လှုပ်ခတ်သွားပုံလေးကလည်း မောင့်ကို ရင်ခုန်စေသည်မှာ အမှန် ။
မောင်ကတော့ အဝါနုရောင် တီရှပ်အပွကို ဂိင်းပွနဲ့ တွဲဝတ်ထားပြီး အထပ်ကေ ဆံပင်တွေကိုတော့ တစ်လွှာ စည်းထားတယ်။မောင်ဟာ ကောင်လေးတစ်ယောက်မဟုတ်ပေမဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်လို ခန့်ညားတယ်။
ခင်ဟာ ဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့် အမြဲ လှပါသည်။အမြဲလည်း ရင်ခုန်အောင် လုပ်နိုင်ပါသည်။ခင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းမှာ အမြဲတမ်း နီညိုရောင်လေးကို ဆေးခြည်လေ့ရှိတယ်။ခင်က နီညိုရောင်ကို ကြိုက်တာများလား။
"အဲ့တိုင်းရပ်နေတော့မှာလားမောင် လာထိုင်လေ"
"ဟုတ် မမ မလာသေးဘူးလားခင်"
မောင်ကမေးတော့ ခင်က လက်ထဲက စာအုပ်ကို ရှေ့က စားပွဲပေါ်ချလိုက်ပြီး မောင့်မျက်ဝန်းတွေကို တည့်တည့်ကြည့်ကာ
"မောင်က တို့နဲ့မနေချင်လို့လား"
"မ...မဟုတ်တာခင်ရယ် ကျွန်တော်က မမလာခေါ်မယ်ဆိုလို့ပါ"
"စောစောကပဲ ကဗျာ ဖုန်းဆက်တယ် အရေးကြီးကိစ္စမို့ ခရီးထွက်ရမှာတဲ့ မောင့်ကိုတော့ နောက်မှ ဖုန်းဆက်မယ် ပြောတယ်"
"ဟုတ် အဲ့ဒါဆို ကျွန်တော် ဘယ်လို လည်ရမလဲ"
"အို....တို့တစ်ယောက်လုံးရှိပါရဲ့ ေမာင်ရယ်"
"ဟို..အဲ့တာက ခင်က အလုပ်တွေ ရှိသေးတယ်မလား အားနာလို့ပါ"
"မလိုပါဘူးကွယ် ဒီရောက်တုန်း တို့က ဧည့်ဝတ်ကျေပါရစေ
ပြန်သွားမှ ဧည့်ဝတ်မကျေဘူးလို့ အပြောမခံချင်ပါ"
"အဲ့လိုပြောစရာလား ခင်ရယ်"
ပြောကာ ခေါင်းကို အသာငုံ့ပြီး ဂုတ်ကို လက်နဲ့ ပွတ်နေတော့ ခင်က ရီတယ် ။ခင်က ထိုင်ရာက ထလိုက်ပြီး မောင့်ကို လက်ကမ်းပေးတယ်။မောင်က မျက်ဝန်းပြူးပြူးလေးတွေနဲ့ နားမလည်သလိုမော့ကြည့်တော့
YOU ARE READING
မောင်ချစ်သော အညာသူ ( gl fic) complete
No Ficciónအညာသူလေးတွေဟာ လှလည်းလှသလို မာယာလည်းများပါတယ်နော်။အညာသူလေးတွေကို ချစ်မိရင်တော့ မျက်ရည်ခိုင်မှ ရမယ်နော်။
