Tamed-Dashed (Jayke)

2.7

__________________

"Jake bile mi? O gaylere uyacağını hiç düşünmezdim."

"Sevgili mi olmuşlar? Her gün yeni ve saçma bir haber. Açıkçası o gaylerin arasında sağlam kalması bile mucize olurdu."

"Çok cesurlar lan. Okulun ilk resmi gay çifti zaten Sunki idi. Şimdi de bunlar..."

Koridora girdiğinden beri bu tarz şeyler duyuyordu. Hakkında bu tarz bir şey ile konuşulması onu rahatsız etse de sesini çıkaramıyordu.

"Jake!"

Jay koşarak Jake'in yanına gelmiş ve kolunu onun omzuna atmıştı.

"Neden beni beklemedin? Sunghoon olmasa sabah olduğundan bile haberim yoktu."

Jake onun gülümsemesine zorla da olsa karşılık verdi. İçten gülümsemediğini ikisi de biliyordu.

"Sen sanki gergin misin? Biri bir şey mi dedi? Kim dedi? Söyle de mahfedeyim onu ."

Sınıfa geldiklerinde Jake nazikçe Jay'in kolunu omzundan indirmiş ve sırasına oturmuştu. Şimdiden tüm gözleri üzerinde hissediyordu.

"Cidden utanıyor musun? Hah cidden!" Jay sinirli bir şekilde gülmüş ve sevgilisinin yanına oturmuştu.

"Tüm okulun bizim hakkımızda konuşması beni rahatsız ediyor Jay. Seni etmiyor mu?"

Başını hayır anlamında iki yana salladı. Hiçbir zaman böyle şeylerden utanan biri olmamıştı.

"İyi. Ama ben sen değilim. Bu yüzden lütfen eskisi gibi devam edelim. En azından insanların önünde."

Jay isteksiz bir şekilde kabul edip geri çekilmişti. Tüm gününü böyle geçirmeyi istemiyordu.

"Dün mükemmel anı böldüğüm için üzgünüm. Ama işte aklımdaki şeytana engel olamadım galiba..."

Jay ona sinirli bir şekilde bakarken, Jake'in istemsizce yüzü kızarmıştı.

"Ben seni gerçekten anlamıyorum Sunghoon... Ha bu arada dünkü sözünü unutmadım! 1 hafta bana bulaşmayacaksın."

Sunghoon "He he!" diyerek onu geçiştirmişti. Tabiki de öyle bir şey yapmayacaktı. Jay'e bulaşmak bu hayatındaki en büyük eğlenceydi onun için.

............................

"JAKE HYUNG!"

Öğle arası zamanıydı. Hep beraber oturmuş yemekhanede sakin bir şekilde yemeklerini yiyorlardı. Ta ki Jungwon bağırana kadar...

"Ne oldu?" diye sordu Jake afallamış bir biçimde. Birden bağırması onu korkutmuştu.

"Duygularına hakim olur musun lütfen. Fazla yoğunlar ve ben artık dayanamıyorum..." Yüzü kıpkırmızı olmuştu. Evet vampirlerin güçleri havalı duruyordu. Ama havalı olmasının yanı sıra yan etkilere de sahiplerdi. Aynı Jungwon'un yaşadığı gibi.

"Ü-üzgünüm." demiş ve masadan kalkmıştı. Daha yemeğini bitirmemişti. Gerçi pek aç olduğu da söylenemezdi. Kafa dinlemeye ihtiyacı vardı.

"Peşinden gitmeyecek misin?" diye sordu Niki.

"Biraz yalnız kalması daha iyi. Hem zaten nereye gideceğini biliyorum."

"Özür dilerim. İnanın söylememek için çok direndim ama..."

"Senin suçun değil Jungwon. Üzme kendini."