Kara Deniz 1

47. bölüm "hayatımda hiç bu kadar gülmemiştim"

Uykudan uyandığımda saat 8'di.

Günlerden 15 Kasım'dı. Komadan çıkalı 2 gün olmuştu...

Sol tarafımda uyuyan o mükemmel kıza baktım...

Sunam... Ortaokul 5. Sınıftan beri her zaman benim yanımda olan o harika kız... İyi günde de kötü günde de benim yanımda oldun. Sana çok şey borçluyum... İyi ki benim kız kardeşimsin...

Sırtımı yatağın başlığına dayayıp telefonumu elime aldım. Bilmem kaç aydan beri instagrama girmiyordum... Telefonuma ınstagram yükleyip hesabıma giriş yaptım...

Bir sürü dm mesajı, bir sürü istek, yorumdan bahsetmeler...

Şaşkınlıkla takip sayısına baktım.

5.890 takipçi - 120 takip

"Takipçi sayım niye artmış lan" dedim şaşkınlıkla.

Telefonumu elimden bıraktım ve ayağa kalkıp gri kazak siyah eşofman giyinip aşağı indim ve kahvaltı hazırlamaya başladım.

~•

1 saatin ardından kahvaltı masası hazırdı. Gülümseyerek masaya baktım.

Annemin odasına çıktım yavaş adımlarla. Kapıyı yavaşça açıp içeri uzattım kafamı. Yatağı topluydu annemin.

Ofladım bıkkınca. Annemin odasından çıkıp akının odasına adımladım. Yavaşça kapıyı açtım ve içeri girip kapıyı kapattım.

Beyefendi yüz üstü uyuyordu.

Sırıtıp telefonumu cebimden çıkarttım ve kamerayı açtım ve bu manzarayı çektim.

Telefonu akının çalışma masasının üzerine koyup videoyu başlattım ve hızlıca akının üstüne atladım. Fakat yatağın diğer ucuna uçmuştum.

Akın hızla gözlerini açmış "lan banu" diye bağırmıştı.

Aklıma gelen şakayla gözlerimi kapattım.

Ben sırt üstü yerde uzanırken akın oturur pozisyona gelmişti.

"Banu" diye bağırdı akın.

Oyunculuk başlasınnn...

Kucağına aldı akın beni ardından yatağa uzandırdı.

Akın telefonunu eline aldı ve numara tuşladı.

Gözlerimi açtım. Akın ağlıyordu...

"Akın" diye seslendim.

Akın elindeki telefonu yatağa fırlatıp ellerini yüzüne kapatarak arkasını döndü.

"Lan" diyip kalktım ayağa.

"Olum ağlama" dedim ve akına sarıldım.

Akın kafasını boynuna gömüp ağladı.