Kara Deniz 1

38. bölüm "Alperen komutan?"

Saat sabah 11'di. Aşağı indim, mutfağa girdim. Hatice teyze, babannem ve annem kahvaltı hazırlıyorlardı. Annem beni gördüğünde modu düşmüştü bir anda. Bu tepki karşısında gözlerim kısılmıştı refleks olarak.

Kahvaltıyı hazırlamaya yardım ediyordum ama annemin neden öyle bir tepki verdiğini de anlamaya çalışıyordum.

Kahvaltı tamamen hazır olduğunda tüm aile üyeleriyle beraber kahvaltımızı yaptık, masayı topladık...

Erkekler içeri geçtiklerinde ben ve annem de benim odama çıktık.

Kapıyı kapattım ve anneme döndüm.

"Ne oldu anne " dedim. "Neden modun düşük"

Annem bacağını sallamaya başlamıştı.

"Artık her şeyi öğrenebilirsin Banu" dedi annem.

İkinci şoku geçirmiştim.

"Ne var anne benim bilmediğim" dedim.

"Akını ara"

Annemin dediği şeyle cebimden telefonu çıkarıp akını aradım.

"Alo" dedim.

-"Efendim banum"

+"Annem senle konuşacak"

-"anladım ben"

Bilmediğim ve sanırım bilmek istemediğim şeyler vardı...

-"vefa ökten" dedi akın ve derin bir nefes verdi. "Deden"

Vefa Ökten, benim üvey dedem yani Halit (üvey babamın) babasıydı. Vefa dedem bana babamdan daha da iyi davranırdı...

+"Evet" dedim titreyen sesimle ardından korku dolu gözlerimi anneme çevirdim.

-"benim dedem yani harun" dedi akın, sanki dili bu cümleleri zorla kuruyordu. "Benim dedem senin dedeni öldürmüş"

Ve üçüncü bir şok...

Anneme çevirdim tekrar bakışlarımı. Annemin gözleri bana acır gibi bakıyordu, özür diliyordu sanki gözleri.

-"Banu" diye seslendi akın.

İki saniye sonra bakışlarımı annemden telefona çevirdim.

+"Neden" demekle yetindim. "Neden"

-"bilmiyoruz Banu. Her şey çok karışık. Şevki Öztürk var. Ama soyadı Demirel. Bilmiyoruz. Polislerde araştırıyor. Şevki denen adam kimse her şeyi çok iyi planlamış. Gerçek soyadını bulmaya çalışıyoruz. Eğer gerçek soyadı Demirel ise " dedi akın ve iki saniyeliğine sustu. "Suç sizin aileye kaldı. Ama eğer değilse araştırmalara devam edeceğiz"

+"Ne suçu ya" dedim isyan edercesine.

-"miras Banu miras" dedi akın. "Miras" sesini hafifçe alçatarak.

+"Akın" diye seslendim. "İstanbul'a dönmek istiyorum"

-"sakın Banu" dedi akın. "Ben bile kendi evimde değilim." Akın derin bir iç çekip konuştu. "Evimde değilim ben. Karanın adamları dışarıda dolaşıyor. Kim olduğunu bilmiyoruz. Ben marketteyken evimin kapısını açmışlar. İçeriye girmişler. Komşular söyledi bana. Yüzlerinde maske varmış, görememişler yüzlerini. Ben de evin içinde ki kameradan bakmaya çalıştım ama asla maskelerini açmamışlar evin içinde bile. Daha sonra aklıma sizin eve girebilirler diye bir düşünce geldi. Sizin eve gittim. Sizin eve de girmişler Banu. Annenin odasına girmişler, kasayı açmışlar. İçinde bir şey var mıydı yok muydu bilmiyoruz "

+"Anne neler oluyor" dedim telaşla.

-"akın" diye seslendi annem. "Kasanın içinde bir şey yoktu."