Legion Cienia//Żywa Śmierć//FanFiction

Rozdział #27

*Tego samego dnia perspektywa Sharka*

Byliśmy właśnie w drodze do miasta o nazwie Prostevil. (dop. Autorki: nie pytajcie skąd biorę te nazwy XD)

Mieliśmy po prostu przechadzać się po ulicy gdzie laboratorium miał ten dziwak. Udawać zwykłych przechodniów/ludzi tam mieszkających. Przez godzinę szło po naszej myśli. Aż do pewnego momentu...

*Zamaskowany demoler* (dop. autorki:potem dowiecie się kto to)

Byłem umówiony na spotkanie z profesorem Cribstickiem, ale zauważyłem, że za dużo ludzi kręci się wokół laboratorium, które w gruncie rzeczy było ukryte w środku starego, nie czynnego już biura księgowości.
Musiałem się jakoś pozbyć tych ludzi by tam wejść. Nikt nie może się dowiedzieć co znajduje się w środku.
Nie myśląc więcej zrobiłem cokolwiek.

*Pixel*
Właśnie rozmawiałem przez telefon z mortaciem składając mu raport z obserwacji gdy nagle usłyszałem huk.
Nic więcej nie pamiętam.

*Natella*

Razem z Leonem siedzieliśmy na pobliskiej ławce udając parę zakochanych mieszkańców miasta gdy do naszych uszu dotarł huk.
Zerwaliśmy się na równe nogi i pobiegliśmy w tamtą stronę.

*Leon*

To co zobaczyłem zwaliło mnie z nóg.
-Kochanie wzywaj karetkę! Szybko!
Biedny Pixel został przez kogoś postrzelony, pechowo dostał w oko.

-Karetka w drodze.

*Mortal*
Wysłałem karetkę do nich jak najszybciej. Igor mógł tego nie przeżyć. Z tego co mówiła Natella przez telefon to dostał w oko a to jeden z najważniejszych narządów ludzkich. Cóż za kilka godzin się dowiemy czy przeżył.
Kazałem im wrócić, ponieważ trzeba było omówić cały ten wypadek.

*Pół godziny później perspektywa Macha*

-Najwyraźniej ten doktorek, ma jakieś wsparcie. Inaczej nie tłumaczę tego co się stało Igorowi.

-Nikt z moich ludzi nie ma pozwolenia na broń chyba, że to funkcjonariusz policji. Czyli to żaden z mieszkańców.

-Ja kogoś zauważyłam! Siedział na drzewie gdy ja i Leon pobiegliśmy zobaczyć skąd dobiegł odgłos strzelaniny. Tylko szybko się stamtąd zmył. Był ubrany na czarno i miał zasłoniętą twarz i całe ciało.

-Czyli jakiś nieznajomy. Nazwijmy go tymczasowo zamaskowany demoler.
On strzelił w naszego człowieka.

-Ale nie wiemy o nim nic.

Zapadła chwila ciszy.

-Mam info ze szpitala. Niestety Pixel nie przeżył.. Za mocno oberwał.

I miny wszystkich posmutniały. Gdyby Luferek żył pewnie byłby zrozpaczony.
Sharka to też dobiło.

*Shark*
Ciężko się pogodzić ze startą przyjaciela.
Jestem wściekły. Oli też nie będzie łatwo przyjąć tego do wiadomości, w końcu białe wilki miały się trzymać razem a teraz przez jakiegoś debila straciliśmy kolejną osobę.
Nie licząc tego, że Posti zabił Lufra...

*Macho*
Dzień pełen wrażeń, żalu i chęci zemsty. Kim tak naprawdę jest ten zamaskowany demoler? Prędko się nie dowiemy.

*Profesor Cribstick*
Mój wspólnik właśnie do mnie dotarł. I powiedział mi co się stało, gdy nie mógł wejść do laboratorium.

-Ty debilu jeden!
-Co źle zrobiłem?
-Nie kazałem ci strzelać do nikogo, po prostu mogłeś tu wejść.
-Ale mówiłeś, że nikt nie może się dowiedzieć co tu jest. A w okół było kilkoro podejrzanych typów.
-Przecież moje laboratorium znajduje się w piwnicy a nie w środku budynku jełopie! Jak wejdziesz to na widoku masz dalej meble że starego biura tylko lekko odnowione.
-Wsypałeś nas, teraz na pewno nie zrealizuje swojego planu.
-Zrealizujesz. Tylko trzeba się ich pozbyć.
-Nie będziesz strzelał do ludzi na ulicy,bo cię zamkną! Poza tym sam bym to lepiej zrobił a teraz przez ten wypadek, gadają o tobie w radiu.
-W, widzieli mnie?
-Niby tak niby nie, policja nie zdradza szczegółów do końca. Zabiłeś człowieka,to powód byś stąd uciekł. Ja sobie sam poradzę. Ciebie będą szukać.
-Czyli przyjechałem żeby odejść bo postrzeliłem jakiegoś gościa?
-Na to wychodzi, twój błąd. A teraz wracaj do siebie a ja tu sam ogarnę wszystko. Żebym cię tu więcej nie widział jak cię nie potrzebuję.
-Okej.

I wyszedł...