TAKAS | GAY

İki Adam

Normalde okunma sayısı bin olana kadar yeni bölüm yayınlamıyordum fakat bugün kıyamadım size ve atiyoruum

İyi okumalar ❤️

Yatağa doğru ilerleyip oturduğumda Atilla küçük bir çocuk gibi bana bakmaya devam ediyordu. Onun bu haline sinirlerim bozulduğu için gülmeye başlarken benim güldüğümü görünce o da gülümsedi ve yanıma geldi.

"Benim canım sevgilim, sen hep böyle gül olur mu? " Dediğinde gülüşüm yüzümde dondu.

Şimdi aklıma gelmişti bu adamın beni sevdiği, aslında benim haberim olmadan benim intikamımı alıp özlemi öldürdüğü.

"Sen ağladığında sanki kalbim yerinden sökülüyormuş gibi hissediyorum, bende acı çekiyorum. Biliyorum, çok zor şeyler yaşadın. Öğrendiğin gerçekler senin için çok ağır fakat buraya kadardı. Artık kimse sana bir şey yapamaz senin arkanda ben varım."

Saçlarımı severek kurduğu cümleyle gözlerimden birkaç damla yaş akmıştı. Şu kaç günün sonunda ilk defa mutluluktan ağlamıştım. Yavaşça gözyaşlarımı silip gözlerimin üstünü öpmüştü.

"Seni özlemle gördüğüm zaman ne kadar da yakışıklı bir adam demiştim içimden. Hatta onun gibi iğrenç birinin senin gibi biriyle evleniyor olmasını çok kıskanmıştım. Daha sonra ise birden beni seninle evlendirmeye karar vermişlerdi. Çok şaşırdım hatta istemedim bile çünkü özleme bana karşı o kadar şey yapmasına rağmen üzülmüştüm. Hatta onun sevdiği adamla evlendiğim için kendimden utanmıştım.
Senden bahsetmiyorum bile Atilla, bana başlarda iğrenç davranıyordun. Verdiğim selamı bile almıyordun ve ben senin yüzünden hep kendimde bir eksiklik arıyordum. Sonra bana karşı birden ilgi göstermeye başladın. Mutluydum çünkü bana ilgi veriyordun kendimi iyi hissediyordum. Sahi Atilla niye bu kadar dengesizdin bana karşı?"

Sorgulayıcı bakışlarımı ona gönderirken o buruk bir şekilde gülümseyip derin bir nefes almıştı. "Çok garibine gidecek hatta belki de dalga geçeceksin fakat sana küsmüştüm. Beni tanımadığın için Özlemle evlendiğimi gördüğünde beni tanımadığın için. Oysa o kadar saçmaydı ki biliyorum, seni sevip senin peşinden hep koşturan bendim. Sense beni daha belki de tanımıyordun bile. Ama salaklık ya koskoca yeraltı dünyasının başı olan adam sana gelince mantıklı düşünemedi. İyi davranmaya başladığım zaman ise senin beni neden hatırlamadığını öğrenmiştim." Dediğinde çok şaşırdım. "Nasıl yani?" Dediğimde

"senin aksine beni Ege tanımıştı Bulut. Nasıl o gün beni gördü nasıl senle beni birlikte gördü bilmiyorum ama Ege beni tanımıştı. Bana 'seni bir yerden tanıyorum Atilla.' demişti. Gülüp onunla alay ederken bana birden 'sen o gün o barda Bulutu alıp götüren adamsın.' demişti. Öyle şok olmuştum ki hiçbir şey diyemedim. 'herhalde iyi damat rolü yapmaya çalışıyordun o aralar özlem ablagile.' demişti." Dediğinde "bizim Ege, emin misin? O seninle böyle sert konuşamaz ki?" Diye şokla sorduğumda "o gün magazinciler yüzünden bayıldığın gündü. İkimiz odada yalnız kalmıştık. Aslında sana hiç belli etmemişti fakat o gün senin bayılmanın suçlusunun o soru değil benim olduğumu suratıma bağırmıştı. Bir nevi onun sayesinde de aklım başıma geldi." Dediğinde gülümsedim.

Ege, hep böyle bir insandı. Beni üzmemek için bana hiçbir şey belli etmez ama alttan alttan her şeyi hallederdi.

"O gün Bulut, ben dayanamadım ve Ege'ye seni anlattım. Seni sevdiğimi, senin beni öptüğünü anlattım. Biliyor musun onun gibi hiperaktif bir adam beni sakin sakin dinledi ve bana senin beni neden hatırlamadığını anlattı. Dediğim gibi aklımı başıma getiren kişi Egeydi. Bu yüzden etrafında kimse olmasını istememe rağmen Ege'ye hep senin yanında olması için müsade ettim. Fark ettim çünkü o; diğer arkadaşlarının aksine seni para, şan, şöhret için kullanmıyordu. O seni gerçekten çok seviyordu. "

Atilla konuştukça şaşırıyordum. Aslında her şey kaderin bize oyunuydu. Benim bayılmamı ben rezillik zannederken Atilla benim onu neden tanımadığımı öğrenmişti.

"Bu arada biliyorum iğrenç geçen bir balayımız var fakat bugünden sonra böyle olmasın. Bu meseleleri bir rafa kaldıralım ve geri kalan şeyleri Türkiye'de halledelim. Olur mu Bulut'um." Dediğinde kafamı salladım.

Benim için bu olayları hiç olmamış gibi yaşamak çok zor olsa dahi en azından Atillayla vakit geçirerek biraz da olsa iğleşmek istiyordum.

"Kabul ediyorum fakat tek bir şartla Atilla." Dediğimde ciddileşip kaşını kaldırdı "hayırdır?" Der gibi. Onun bu hareketine göz devirmek istesem de kendimi tutup "yardım edeceksin bana. Onları rezil etmemde yardım edeceksin. İntikamımı almamda yardım edeceksin." Dediğimde suratı memnuniyetsiz bir ifadeye döndü ama kabul etti.

Biliyordum, böyle işlere girmemi istemiyordu çünkü başıma bir bela gelmesinden korkuyordu.

Ama benim artık korkularım yoktu. Çünkü arkamda duran iki adama çok güveniyordum.

Birisi kocam birisi de kardeşimdi.