TAKAS | GAY

Yüzleşmek

İyi okumalar

Araba, Karaların evinin önünde durduğunda yavaşça arabadan inmiştim. Başım hala döndüğü için yanımdan yürüyen Egenin koluna girmiştim. Atilla bize ayak uydurmak için yavaş yürürken kapının önüne geldiğimizde Egenin kolundan çıkmıştım. Kapıyı görevli adam açtığında "hoşgeldiniz efendim, aileniz salonda sizi bekliyor." Demişti.
Kısa bir baş sallaması ile içeri girdiğimizde Ege, "ben gideyim Bulut." Demişti. Kaslarımı çatıp ona baktığımda güldü. "Bakma bana öyle Van Kedim, annengil zaten sevmiyor beni. Görünce tatsızlık çıksın istemem." Demişti.

Ağzımı reddetmek için açtığımda ,ne zaman geldiğini anlmadığım, Engin "peki o zaman ben Egeyi evine bırakayım. Siz de düğün işini konuşup halledin."

Egenin gözlerine son kez "bu konu hakkında görüşeceğiz." Bakışı atarken Atillayı takip etmiştim. Çünkü her ne kadar belli etmemeye çalışsam da çok yorgundum ve hemen her şeyi konuşup eve gitmek istiyordum.

Salona girdiğimizde önce herkesle selamlaşmış, sonra bizim için ayrılan yerlere oturmuştuk.

-----------

Bütün konular konuşulduğunda arabaya binmiştik. Tekrar her şey için teşekkür eden aileme bakarken burukça gülümsedim.

Neler yaşadığımı bilseler yine böyle gülerler miydi acaba?

Gözlerim benden bağımsız dolmaya başlarken hemen elimin tersiyle silip kafamı cama yasladım. Bir an önce eve gidip yatmak istiyordum. Ya da sadece yaşadıklarımı bir süreliğine unutup nefes almak...

Araba çalıştığında sessizleşen ortamla içimden güldüm.

Sahne bitmiş, maskeler inmişti.

Telefonumdan gelen bildirimle gözlerimi kilit ekranına kaydırdım.

Atilla: belki merak edersin diye demek istedim

Hiçbir site ne bayıldığının haberini yapacak, ne de o dengesiz muhabirin sorusunu yayınlayacak

İçin rahat olsun kendine dikkat et

Okuduğum mesajlarla yüzümde istemsizce bir tebessüm oluşurken "teşekkür ederim, her şey için." Yazmıştım.

O sırada annem gülüşümü görmüş olmalı ki "hayırdır, yüzünde güller açıyor?" Demişti. İçimden göz devirmek gelse de saygısızlık yapmak istemediğim için "Ege, mesaj atmış ona güldüm." Dedim.

Annem ağzının içinden "o da zaten anca güldürmeyi bilir, palyaço kılıklı." Deyince alaycı bakışlarımla ona döndüm. "Güldürmesi mi suç yoksa beni güldürmesi mi suç?" Demiştim. Arabanın içi sessiz değilmiş gibi daha da sessizleşirken annem "ne saçmalıyorsun?" Demişti. Kaşlarımı kaldırıp tamamen ona döndüğümde kollarımı birbirine bağladım.

"Ne mi saçmalıyorum? Benim bir tane arkadaşım olmasını bile bana çok görüyorsunuz diyorum. Benim gülmem suç, ağlamam suç, kendimi savunmam suç. Değil mi anne? Ben ne yaparsam yapayım suçluyum çünkü ablamın ölümünden de ben sorumluyum. Değil mi bir şey desene!" Arabanın içinde bağırmamla babam, "kes sesini Bulut!" Demişti.

O sırada arabanın durmasıyla hızlıca arabadan inip eve doğru yürümeye başlamıştım. Benim arkamdan annem de koşar adımlarla gelirken elindeki çantasını sertçe koltuğa atıp "şu hizmetlilerin yanında sana daha kaç kere özelimizi açma diyeceğim!?" Demişti. Sinirle arkamı döndüğümde birkaç adım geri atıp bana baktı. "O zaman bizim bir özelimiz olamaz çünkü hayatında hizmetçilerin olmadığı tek yer bile yok." Demiştim.

Ağzından bir "hah!" Nidası yükselirken "ne istiyorsun Bulut, evleniyorsun. Hemde zengin, adı geçen ve güçlü biriyle. Bu da yetmiyormuş gibi yakışıklı bir adamla daha ne istiyorsun? " dediğinde kırgınca baktım ona "işte bu yüzden beni asla anlamayacaksın. Çünkü benim istediğim eşimle kuracağım ailedeki huzur değil, doğduğum ailedeki huzur." Demiştim.

Daha fazla onu dinlemek istemediğim için odama çıkarken yavaş yavaş odamı toplamaya başlama kararı almıştım. Önce kıyafetlerimi, sonra benim için değerli olan şeyleri yavaş yavaş koyarken valizimi kapının yanına koydum.

Bütün işlerimi hallettiğimde bedenimi yatağa bıraktım.

Biraz uyumaya en çokta kaçmaya ihtiyacım vardı.

Bu bölümü biraz daha kısa yazdım çünkü amacım Atilla ile Bulutun ilişkisini anlatmak değil, Bulut'un evlenmeden önce ailesiyle yüzleşmesini anlatmak istedim.

Görüşmek üzere❤️