Flashback
Kerem:Daha iyi misin?
C:Ağrı kesici iyi geldi sevgilim...
Elimi okşarken, öpücükler konduruyordu. Gülümsüyordum, özlemiştim çok.
Duraksadığında, güzel yüzünü inceliyordum.
Canı sıkkın gibiydi, kesin abim ters ters konuşmuştu!
C:Kerem, birtanem iyi misin?
Sesli nefes alırken , ellerimize bakıyordu. Tekrar seslendiğimde irkilerek dönmüştü.
C:Kerem'im, iyi misin?
Hiçbirşey demeden boynuma başını gömdüğünde şaşırarak kalmıştım, ensemde hissettiğim derin nefes alışıyla gülümseyerek sarılmıştım.
Nefesini hissetmem, içimi kıpır kıpır ederken saçlarını seviyordum.
Kerem:Ceren...
C:Canım
Susmuştu, hiçbirşey demeyerek duruyordu. Burnu boynumda sürterken derin iç çekiyordu.
Midemde kelebekler uçuşuyordu adeta, onca ağrıma rağmen hastanede oluşuma rağmen bu an beni çok iyi hissettirmişti.
Bir kaç dakikanın ardından başını boynumdan kaldırmıştı, güzel elalarına bakarken gözlerini kaçırıyordu.
Bu haline anlam veremiyordum, sormak için ağzımı araladığımda o konuşmuştu.
Kerem:Ceren, seninle birşey konuşacağım ve lütfen bölme olur mu?
Sesi çok ciddiydi, yüzüde öyle. İçten içe merak ediyordum, kaç dakikadır ne diyecektide duruyordu?
Sessizce başımla onayladığımda devam etmişti.
Kerem:Ceren sen benim güzelimsin, sana bi kere bunu dedim ve bu asla değişmeyecek. Ama olmuyor be güzelim, bizden olmuyor yapamıyoruz...
Olmuyor?
Bizden olmuyor mu dedi o?
Ağzım şaşkınca açılırken devam etmişti, dediklerini algılamaya çalışıyordum.
Kerem:Denedik Ceren, en azından içimizde kalmadı. Şu kadar zamanda güzel şeyler yaşadık karşılıklı, ama bunlar yetersiz kaldı maalesef-
C:K-Kerem ne diyorsun sen? Ne olmaması, ne yetersizi? Saçmalama Allah aşkına , bak şu halimde şaka kaldıramam sus o yüzden sevgilim.
Hızla cümlesini kesmiştim, yüzünde mimik oynamıyordu.
Kerem:Ben düşündüm Ceren, olmadığını anladım. Zaten ailenizin içinde ki kötü durumlara sebebiyet verdim, hem...
Bir an susmuştu, yerimden doğrulurken ağrım umrumda değildi. Kolunu kavrayıp sıkıca tutmuştum, bana bakmasını sağlamıştım.
