Hybrid (GirlxGirl)

CHAPTER 10

Naikuyom ko Ang Mga kamao ko habang sinusubukan Kong pakalmahin Ang Sarili ko. Lahat Ng Galit at lungkot na namumuo sa laoob ko sa loob Ng maraming Taon ay malapit nang sumabog.

Bakit Ngayon sa Lahat Ng Oras?

Kailangan Kong pigilan Ang Sarili ko pero Hindi ko magawa

"Bakit ka Nandito? Hindi mo ba alam na Masasaktan ka!"

I tried to sound as calm as possible pero narinig ko Ang Galit sa Boses ko.

Parehong gulat at pagkalito Ang Ibinigay sa akin ni Mason at Laine.

"W-well,.. pumunta Ako para tulungan ka."

"Hindi ko Kailangan Ng tulong mo!"

Bawiin mo... Bawiin mo nalang....

"Cassy, okay kalang?" Sabi ni Mason na may pag-aalala

"I was... No, wait. I actually never was until I was put on that table.. Ngayon ay Nawala na Ng Pagkakataon..."

Tingnan Ako ni Mason Ng Masama.

Alam Niya Ang ibig Kong Sabihin pero naguguluhan parin si Laine.

"A-akala ko May Mali nang Hindi ka bumalik at Nakita Kong nagsimulang magtanggal Ng Mga poster Ng 'nawawalang Aso' kaya naisip ko na Nakuha ka." Sabi ni Laine

Wala Akong ibang mapagtuunan Ng Pansin kundi Ng Galit at habang Tumatakbo Ang isip ko sa Sinabi sa akin Ng 'Mama' ko ay Tuluyang na Akong Nawala...

"Sa totoo lang bakit mo itataya Ang Buhay mo para sa akin!? Halos Wala Kang alam Tungkol sa akin!"

Tumigil ka,,, Kailangan mo nang huminto..

"K-Kasi.... I-I lik-----"

Bago pa Niya Tapusin Ang Kanyang pangungusap ay Napalitan na Ng Galit ko....

"How can possible you like someone you just meet a few weeks ago!? It shouldn't even matter that I got caught anyway, Kasi Kahit Hindi Ako nahuli, Hindi na Ako Babalik sa Bahay mo!"

Mas Lalo siyang nasaktan pero Hindi ko na Pinansin.

"Aalis kami ni Mason sa Lugar na ito dahil sa kung Gaano Kadelikado Ang pagpunta ko rito!"

"At Wala Kang Balak Sabihin sa akin?"
Tanong Niya habang nakayuko

"Why would I? I don't owe you anything! The only reason you 'like' me is because of what I am!"

Bakit Nasabi yon?
Alam Kong Hindi ito totoo....

Tumingala Siya sa akin na tila Napalitan Ng Galit Ang lungkot Niya

"What the fuck is wrong with you?! Sa Tingin mo ba Yun Ang DahilAn? Wala Akong Pakialam Kung 'Normal' kalang Cassy! I would still feel and care for you the same way I do now! I know we just meet few weeks ago pero but in that time we got to know each other.. in that time I got to-----"

Nagsimulang kumalma Ang Boses Niya

"Hindi mo alam kung Gaano ko kagustong makilala ka. Ngunit sa bawat pagtingin ko sa iyo, Ang Iyong Isip ay nasa kalawakan at palagi Kang nagmu-mukhang Balisa. Hindi Ako nag-abalang nagtanong Sayo dahil naisip ko, kung Komportable kana sa akin at nagtiwala ka sa akin ay sasabihin mo sa akin! Ngunit Hindi mo Ginawa!"

Nagsimulang mapuno Ng Luha Ang Kanyang Mga Mata ngunit alam Kong pinipigilan Niya iyon...

"I'm sorry..." Sabi ko habang nakakuyom pa Ang Mga kamao ko... "But you don't know how much I just wished this everything would be over forever... I never deserved to live a life this cruel..."

Malapit nang Tumulong Ang Luha sa Mga Mata ko pero Bago pa man Mangyari ay tumakbo na Ako palabas Ng pinto.

Tumakbo na Ako Hanggang sa madala Ako Ng Mga Paa kung tao.

Hindi lumilingon. Hindi ko alam kung saan Ako Pupunta.

Tumakbo lang Ako Ng tumakbo..

Akala ko paglabas ko ay susundan nila Ako.

I was hoping to lose them if they were.

But I know Mason could just sniff me out.

Huminto Ako sa Isang Puno at Sinuntok ito. I was so mad letting my anger out on something, Anything helped...

Patuloy Ako sa pagsuntok at pagsuntok Hindi pinapasin Ang dugong tumutulo sa aking Mga Kamay.

Nang malapit nang Bumagsak Ang Puno ay nagpatuloy Ako sa pagtakbo.

Natagpuan ko Ang aking Sarili sa Isang napakaliit na abandonadong Bayan at kinuha ko Ang sandaling iyon upang umupo sa bangketa.

Tipunin Ang aking iniisip at Umiyak,. Dalawang bagay na bihira Kong Gawin.

Naramdaman ko Ang parehong pisikal at mental na sakit. Ang aking Mga Kamay na may dugo ay tumutulo sa aking Damit at sa lupa.

Sinubsob ko Ang Mukha ko gamit Ang Mga Kamay ko at Umiyak nalang. Inilabas lahat Ng nakakulong sa loob ko, sinusumpa ko Ang Sarili ko.

Matagal Ako don, posibleng Mga ilang Oras. Hindi nagtagal ay naging mas kalmado Ako.

Nang may Naramdaman Akong Kamay sa balikat ko. Tumingala Ako at Nakita ko si Laine.

"Hey..." Sabi Niya na May pag-aakalang ngiti

"Hey..." Dahan-dahan Kong Sabi at pilit tinatakpan Ang Mga Kamay ko para Hindi Niya mahalata.

"Iiwan ko Muna Kayong Dalawa."

Narinig ko Ang sinabi Ng Isa pang Boses.

Nang tumingin Ako Kay Mason at Umalis na Siya. Ni Hindi ko nga alam na Nandito Siya.

Hinawakan ni Laine Ang Kamay ko habang Hindi ko Napansin at Nakita kung Gaano ito napuruhan.

"It's nothing ." Sabi ko

Saka Niya marahang pinahid Ang hinlalaki Niya sa sugat.

Pumikit Ako Hindi dahil sa sakit, Dahil yon sa epekto Ng paghawak Niya sa akin..

Hindi Niya alam iyon.

"Sorry.." Sabi Niya sabay bitaw sa Kamay ko at umupo sa Harapan ko.

"Bakit ka Nandito?" Itinanong ko.

Nang Walang babala, isinandal Niya Ang Kanyang noo sa Noo ko at hinalikan Ako.

For the first time in my life, nakaramdam Ako Ng saya.

Hindi na Ako nakaramdam Ng oag-iisa.

Sa Ayaw at sa gusto kong iligtas Ang sandaling ito, Ang lahat Ng ito, Ang pagtakbo, Ang Galit, Ang lungkot, Ang kaligayaan at Ang Halik, masyadong overwhelming para sa akin kaya Nahimatay Ako..