fade into you :: taegguk

sadakatini kaybetmiş bir adam.

- - ┈┈∘┈˃̶༒˂̶┈∘┈┈ - -

Yarım saatten az bir sürede hastaneden çıktıklarında, Christian her halinden belli olan öfkesini gizleme gereği duymuyordu. Fakat bu öfkeye rağmen kimseye bir şey söyleyemiyor, bağırıp çağıramıyordu.

Jeongguk onun öfkesini çıkartmak için eve, evlerine gitmeyi beklediğini çok iyi biliyordu. Herkes merakla onlara bakarken Christian birkaç hemşirenin kendilerine bakarak fısıldaştığını görmüştü.

Korktuğu başına geliyordu. Bunca zaman gizli saklı, kapalı kapılar arkasında yaptığı, hatta hiç gün yüzüne çıkmasını istemediği rezilliği, rezillikleri tek tek ortaya çıkıyordu.  Herkes ona nefretle bakacaktı. Bütün sahip olduklarını kaybedecekti, hatta belki karargâhtaki işini dahi. Buradan bir geri dönüş yolu göremiyordu, çaresizdi.

Her şey mahvolmuştu.

Jeongguk babasının sorularına yanıt vermeden onunla vedalaştığında, Christian da kendi ailesine yarım saat sonra onların evine geleceğini söylüyordu. Bundan önce, eşiyle halletmesi gereken bir meselesi vardı.

Bay Jeon ve Taehyung, omeganın arkasını dönüp arabasına ilerlemesini, kilidi açıp Christian ile arabaya binip uzaklaşmasını sessizce izlemişlerdi. Arkasında bıraktığı bu ikilinin içine düşürdüğü endişe tohumlarından habersizdi.

Zira, o kendi içinde yeşeren ne olduğunu pek de kestiremediği tohumlarla meşguldü. Ne korku ne de öfke.. Bir şey hissetmiyordu yan koltukta oturan bu adama karşı. Onun sıkıntılı nefeslerine tezat olarak, Jeongguk hiçbir şey hissetmiyordu artık yaşanılanlara karşı.

Fakat içinde büyüyen bu garip hisse de engel olamıyordu.
Sessizliği bozmak için eli radyoya gittiğinde tereddüt etse açmıştı radyoyu. Tam da o sırada, yeni çalmaya başlayan bir şarkının giriş kısmı cızırtılı da olsa duyuluyordu.

Eskilerden kalma bir şarkı olduğu belliydi. Giriş kısmındaki o hoş melodiden sonra sıra sözlere geldiğinde ise, direksiyon başındaki adam radyoyu açtığına ilk saniyeden pişman olmuştu.

-

📻🎧 

sevilirken bilmedin mi?
ben söylerken gülmedin mi?
falımızda hasret var
ayrılık var, demedim mi?

anlamazdın anlamazdın
kadere de inanmazdın
hani sen acı veren
kalpsizlerden olamazdın.

dilerim ki mutlu ol sevgilim
ben olmasam bile,
hayat gülsün sana
günahım boynunda
ağlayan bir çift göz,
bıraktın arkanda.

kalbim bomboş kaldı sanma
acılar geçer zamanla
aşka tövbe demem ben
görürsün sevince yeniden

anlamazdın anlamazdın
kadere de inanmazdın
hani sen acı veren
kalpsizlerden olamazdın

dilerim ki mutlu ol sevgilim
ben olmasam bile,
hayat gülsün sana
günahım boynunda
ağlayan bir çift göz,
bıraktın arkanda.

-

Hız yapmadan sürdüğü araba aynı şekilde yavaş ritimde ilerleyen şarkıyla birleştiğinde, işler pek de keyif verici değildi. Şarkının sözleri, onun yerine yanında oturan adama her şeyi söylemişti esasında. Onun da bunu anladığına emindi Jeongguk.

Şarkı bitmeye yaklaştığında görüşünün bulanıklaşmasıyla kaşları çatılmıştı kendisinden bağımsız. Gözlerinin dolduğunu bu sayede fark edebilmişti.

Jeongguk sessiz sessiz ağlıyordu. Yan koltuğunda onu aldatan kocası oturuyor, radyodaki kadın ise aşığına hitaben şarkı söylüyordu.

Şimdi düşünüyordu da, 'bizim şarkımız' diyebilecekleri bir şarkıları dahi yoktu onların. Fakat artık 'anısı var' diyerek kapatacakları bir şarkıları vardı.