Yaklaşık 25 dakikadır sevgilisinin mezar taşındaki yüzünü izliyordu Felix. Çok özlemişti ona dokunmayı, sarılmayı, öpmeyi, koklamayı...
İçinden yine keşkeleri diziyordu beynine. Her zamanki gibi...
Gözleri yine yaş içindeydi. Hala daha ağlıyordu. Onu ağlamasını sadece sevgilisi durdurabilirdi. Ama o yoktu. Ya da Felix öyle düşünüyordu...
Sonunda ağlamasını durdurarak kafasını kaldırdı Felix. Yağmur neredeyse dinmişti. Hava turuncuya boyanıyordu. Yavaş-yavaş batıyordu güneş.
Felix gözyaşlarını silerek doğruldu ve çantasını eline aldı. Geri yerine dönerken çantasının fermuarını açtı. Ellerini mezar taşının üstündeki güzel yüzün yanaklarında gezdirirken gülümsedi ve kısık bir sesle konuştu.
"Sana hediyye getirdim..."
Çanta'nın içinden bir kağıt çıkardı. Yırtılmaması ve buruşmaması için özen göstermişti bu kağıda. İşe yaramıştı da.
Kağıdı mezar taşının önüne tuttu sanki o görebilirmişçesine. Görebiliyordu da...
Hıçrıkırlarını bastırmaya çalışırken yeniden konuştu.
"Bak, senin için yaptım..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sen resim çizmeyi çok severdin sevgilim..."
Hıçkırıklarını durdurmak istercesine iç çekti Felix. Sonra kağıdı katlayıp mezar taşındaki sevgilisine baktı ve konuştu.
"Sana hediye olsun diyeceğim ama bu senin resimin sevgilim, benim sana bir hediyyem daha var, bu bende kalsa olur mu?"
Bir süre mezar taşındaki güzel yüze baktı Felix. Bir an gülümsediğini görür gibi olmuştu. O anda birkaç saniyelik afallama yaşasa da göz yanılması diye içinde geçiştirerek çantadan bir kağıt daha çıkarmıştı.
Sonra yeniden sevgilisinin yüzüne dönmüştü. Katladığı kalın kağıdı iki eliyle açarken bir yazdan da mezar taşıyla konuşuyordu.
"Bak sevgilim, en son bitirememiştik,sana bunu vereyim, hı?"
Kağıdı açtı ve güzel yüze doğru tuttu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
