දුරුතු සඳ

නමවන කොටස

මගේ ඇස් වලින් බේරිලා ගිය කඳුලු ම් ඇස් ඉස්සරහදිම කුස්සියේ බැම්ම උඩට වැටිලා නොපෙනී ගියා...දන්නෙ නැ මොකක් කරන්නද කියලා...මම අතරමං වෙලා...හිනා වෙලා ඉන්න හැදුවත් හිනා වුනත් ඊලඟ තත්පරේදි වෙන්නෙ කෑ ගහලා අඬන්න සිද්ද වෙන දේවල්...මම දන්නෙ මේ මගේ කරුමෙද කියන්න...සමහර දේවල් තියෙනවා කොහොම දරාගන්න හැදුවත් දරාගන්න බැරි ඒක මොනතරම් අමාරුද කියනවනම් මට වෙලාවකට හිතෙනවා මැරිලා යන්න...

*ඉහික්*

තවත් ඉකි පිට වුනේ හිතට දරාගන්න තවත් ශක්තියක් නැති නිසාමයි...මට වුනත් තවත් බැහැ මමත් මනුස්සයෙක්...මගේ ඇස් ඉස්සරහා මගේ විතරයි කියලා හිතාගෙන හිටපු මගේ විතරමයි කියලා කියපු මිනිස්සු මගේ ඇස් ඉස්සරහම වෙන කෙනෙක්ගෙ වුනා කියන දේ දැනටත් මට හීනයක්...

"මියූ!"

ආපු කටහඬත් එක්ක මම මගේ ඇස් වලින් ගලපු කඳුලු වැල් හනික පිහිද ගත්තා...

"මම දන්නවා ඔයා ඇඬුවා කියලා"

"නැ නැ ම මම ඇඬුවෙ නැ"

මට ගොත ගැහුනා...මට බැහැ බොරු කරන්න ඒත් බොරු කරනවා හැර වෙන විසදුමක් ඇත්තෙත් නැහැ...

"මියූ...මම දන්නවා රත්තරනේ උඹට දරාගන්න බැරිවග ඒත් ඉවසන්න හැමදේම හොඳ විදියට වෙයි ම්ම් මම හැමදාමත් උඹ එක්ක ඉන්නවනේ"

විනුර අයියා මගේ ඔලුව අතගගා කියන දේවල් වලට බැරි වුනත් මගේ මේ හෙම්බත් වුන හිත හදන්න ඒවට පුළුවන් ටිකක් හරි මට සැනසීමක් අරන් එන්න...ඒක නිසාමයි මම මගේ කඳුලු පිහිද ගෙන විනුර අයියා එක්ක හිනා වුනේ...

"ඉන්න මම තේ හදන්නම්"

"නැ නැ එපා අයියේ මම හදන්නම් කෝ ඉන්නකෝ"

"ම්ම් හරි එහෙනම්"

විනුර අයියා තේ හදන්න හැදුවත් මම ඒකට ඉඩ දුන්නෙ නැත්තෙ අනේ මන්දා මට තේ හදන්න කම්මැලියි ඒත් අද මට ඕන වුනා මගේ අතින්ම තේ හදන්න...

විනාඩි දෙක තුනක් අරන් මම විනුර අයියා කලින් දවසක එනකොට ගෙනත් දුන්න කිරි පිටි හැදුවා...කඩලවත් නැති බිස්කට් පැකට් එක කඩලා පිඟානකට දාලා මල් වැටිච්ච රෝස පාට පොඩි ට්‍රේ එකෙන් තියාගත්තා...