තිස්එක්වන කොටස

656 72 77
                                    

"නෙතූ ලස්සනට මල් වට්ටි හදන්න දන්නවනේ"

"ඒකනේ මම ලස්සන හුම්"

"අම්මෝ ඔව්නෙ ඉතින්"

අද වෙසක්...ඉතින් අපි හතර දෙනාම උදෙන්ම කච්චුවත්තෙ පන්සල් ආවා...එයත් පුතාව එක්කරගෙන උදෙන්ම අපේ ගෙදර ආවා...

"මැණික...බලාගෙන වැටෙයි"

පැටව් දෙන්නනම් මල් හදන බැම්ම උඩ වාඩි කරලා අපි දෙන්නම ගෙනාපු මල් වට්ටි වලින් තියලා ලස්සනට හැදුවා...අද මහත්තයා සුදු ඇඳලා හරි ලස්සනයි...ලස්සනටත් වඩා කඩවසම්...හරිම පිං පාටයි...

"මෙන්න හරි"

"එහෙනම් පූජා කරන්න යමු"

අපි ගෙනාපු මල් දැහැත් ගිලන්පස සේරම ට්‍රේ එකෙන් තියාගෙන ඒක මගේ අතට අරන් මම ඉස්සර වුනාම මහත්තයා දරුවො දෙන්නවත් වඩාගෙන මගේ පස්සෙන් ආවා...

ගෙනියපු සේරම පූජා කරලා ඉවර වෙලා...

"මෙතන හොඳයිනෙ හෙවනත් එක්ක"

"ම්ම්ම් ඕ ඔතන හොඳයි"

ගෙනාපු රෙද්ද වැලි මලුවෙ බිම එලලා හතර දෙනාම ඒකෙන් වාඩි වුනා...එරමිණියා ගොතාගෙන වාඩි වුන මහත්තයා දරුවො දෙන්නම එයාගෙ කකුල් දෙක උඩින් වාඩි කරවගත්තා...කොහෙද ඒ වුනාට දෙන්නට ඉන්න ඕන කමක් නැ කොහෙට කොහෙට හරි යන්නමයි ඕන...

"කෝ ඔන්න දැන් අපි සාදු කියමු හොඳේ"

මහත්තයත් පැටව් දෙන්නට එක එක කෝලම් කියනව​ා නලවගන්න...

"කෝ හොඳ මැණිකනේ"

"මෙන්න මේ කෙලි පොඩ්ඩට තමා විසේ තියෙන්නෙ"

මට මතක් වුනේ ඉස්සර අම්මා කියන දේවල් මේ කෙල්ලගෙ දාංගලේ දැක්කම...මමත් පොඩි කාලෙ මේ වගේම හරිම දඟයිලු...එක විනාඩියක් එක තැනක ඉන්නෙ නැහැලුනේ ඉතින් මගේ ඒ දාංගලේම තමා මේ කෙල්ලටත් ගිහින් තියෙන්නෙ...

"අන්න එහෙම ඉන්න හොඳ පැටියා වගේ"

"හරිනේ...දැන් වැඳගන්න"

"සාදු සාදු...නමෝතස්ස...

මම මගේ ඇස් දෙක පියාගෙන ගාථා කියන්න ගත්තා...බෝ ගහ යට ඉන්න නිසාම හිතට වගේම ගතටත් වෙනදට නැති අමුතුම විදියෙ සැනසිල්ලක් දැනෙනවා...

දුරුතු සඳ Where stories live. Discover now