හතළිස්තුන්වන කොටස

456 64 20
                                    

හැමදේම ඉවරයි...මම හිටියෙ පුදුම හිතේ නිදහසකින් වගේම සතුටකින්...කියන්න වචන නෑ ඒ තරම් සැනසීමයි...දැන් මට ඕන දුවලා ගිහින් නෙතූට තුරුල් වෙන්න...

"පුතා නිදිද?"

විනුර මගේ අතේ ඉන්න පුතාගෙ ඔලුව අතගෑවා...දරුවා නිදි...මහන්සි ඇති උසාවියෙ පැය ගානක් රස්තියාදු වුනානෙ...

අපි හිටියෙ උසිවියෙ ඉදලා වීල් එහෙක එන ගමන්...මම දන්නෙ නෑ මට පේන්නම වෙන්න ඇති නෝරා උසිවියට ඇවිත් හිටියෙ මගේ කාර් එකේ...මට ඕවා නැති වුන එක ගැන දුකක් නෑ...මට සුදු මැණිකෙයි මගේ දරුවො දෙන්නයි ඉන්නවනෙ ඒ හොදටම ඇති...

"දැන් උඹ මොකක්ද කරන්න හිතන් ඉන්නෙ?"

"ම්ම්ම් මුලින් රස්සාවක් හොයාගන්න ඕන බන් ඊටපස්සෙ මම පුළුවන් තරම් ඉක්මනට ගෙයක් අරන් යන්නම්"

"දැන් මම උඹලව එලවන්න හැදුවා වගේනෙ කතා කරන්නෙ උඹ"

"එහෙම නෙමේ බන් ඉතින් ඔය ගේ උඹේ උඹ සතීෂගෙ මතකයන් එක්ක ඔය ගේ තනි වෙන්න ආස එකා කියලා මම දන්නවා"

"ඒක ඇත්ත ඒත් යාලුවන්ට උදව් ඕන වෙලාවෙ ඒක නොකර ඉන්න තරම් මම තිරිසන් නෑ"

"මම දන්නවා උඹ ගැන"

විනුර කවදත් හිත හොඳ එකා...මම දන්නෙ නෑ උට කාගෙ ආරෙ ඇවිත්ද කියලා...අම්මා තාත්තා අයියා තුන්දෙනාම මහ තිරිසන් ගනයෙ උන්...ඒත් විනුර විතරක් මට තේරෙන්නෙ නෑ ඌ පුදුම තරම් අහිංසකයි...ඇහුවම කියන්නෙ ඌ උගේ ආච්චිගෙ ආරෙ කියලා...වෙන්නත් ඇති...

"දැන් එතකොට අනිත් තීරණ ගැන එහෙම?"

මම දන්නවා විනුර අහන්නෙ නෙතූ ගැන කියලා...

"නෙතූව ඉක්මනට මැරි කරන්න ඕන ඒත් ඒකට පොතේ තියෙන ලක්ෂ දහය විතරක් මදිනෙ තව ටිකක් එකතු කරගන්න ඕන ඉතින් සේරටම කලින් රස්සාවක් හොයන් ඉන්න ඕන"

"ම්ම් මාත් හොයලා බලන්නම්"

මම හා කියන්න ඔලුව වනලා බැලුවෙ මගේ තුරුලෙ ඉන්න පුතා දිහා...අපි යමුකො ඉක්මනටම අම්මව බලන්න...ම්ම්...මගේ වස්තු

ඔයාගෙ සුදු අම්මා ඔයා එනකන් බලාගෙන.ඇති නංගියා එක්කම...දැන් ඉතින් අයියට පුළුවන් නංගි එක්ක සෙල්ලම් කරන්න ඇති වෙනකන්...

දුරුතු සඳ Where stories live. Discover now