එකොළොස්වන කොටස

971 94 40
                                    

පණ්ඩිතකමට ආවට මොකද මේ ගමන ගැන මගේ හිතේ තියෙන්නෙ ලොකු තිගැස්මක්...හිතට බයයි...ඒත් හිතට එකඟව මට මේක නොකර ඉන්න බැරි වුනා...හිත කිව්වෙම මට යන්න කියලා...ඉතින් මම මගේ ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට මගේ හිත කියන දේට මුල්තැන දුන්නා...

ගෙදරනම් දොර වහලා...ඒත් කට්ටිය ඉන්නවා ඇති...කාර් එක ඇතුලට වෙලත් මම දැන් විනාඩි දහයක් විතරම ඉන්න ඇති...ඒත් තවත් එහෙම ඉන්න බැරි නිසාම මම කාර් එකෙන් බැහැලා ගෙනාපු බඩු ටිකත් අතට අරගත්තා...

"ගෙදර කවුද?"

දොර ලඟට ගිහින් එක සැරයක් කතා කරත් සද්දයක් නැ...ගෙදර නැතුවද එහෙම වෙන්න විදියක් නැ හැබැයි...හදිස්සියෙවත් නිදාගෙනද දන්නෙ නැති නිසාම මම ආයෙ කතා කරන්න තීරණය කරා...

"ගෙදර කවුද?~

"ඔහ් ඉන්නවා ටිකක් ඉන්න"

ඒ කටහඬ...ඇත්තටම ඒ කටහඬ හරිම ලස්සනයි...අහන් ඉන්නත් ආසයි...

ඊලග තත්පරේම පොඩි සද්දෙකුත් එක්ක ඉස්සරහ දොර ඇරුනා...එයා ඉන්නවා ඒ ඇස් දෙක බෝල කරගෙන මගේ දිහා බලාගෙන...එයාට පුදුම ඇති ඇයි ඉතින් මම මේ වගේ වෙලාවක මෙහේ එයි කියලා එයා හිතන්නෙ නැහැනේ...

මම කටපුරා හිනා වුනත් එයා තාමත් පුදුම වුන ඇස් වලින් මගේ දිහාම බලාගෙන ඉන්නවා...ආහ් ඉවසන්න විදූෂ...

"දැන් මට ඇතුලට එන්න කියන්නෙ නැත්ද?"

"ම මහත්තයා"

"ඔව් ඔව් මම තමයි,දැන්වත් මම ඇතුලට එන්නද?"

"අ අහ් හ හරි එන්න"

එයානම් හොඳම එකෙන් පුදුම වෙලා ඉන්නෙ...එයා විතරද මීට ටිකකට කලින් මමත් මේ වගේම පුදුම වුනා ඇයි මම මෙහෙට ආවෙ කියලා හිතද්දි...

"ඉතින් ඉතින් කොහොමද ඔයාට?"

මගේ ඉස්සරහ හිටගෙන මගේ දිහාම බලාගෙන ඉන්න එයාගෙන් මම ඇහුවා...

"හො හොඳයි මහත්තයා"

"ම්ම් එහෙනම් කමක් නැ"

මම හිනා වුනත් එයාගෙන්නම් මට ලේසියකට හිනාවක් ගන්න බැරි වෙයි වගේ...ඇයි අප්පා මෙහෙම ඔච්චර පුදුම වෙන්න දෙයක්ද?

දුරුතු සඳ Where stories live. Discover now