LOST
PART : 2
တစ်ဖက်ကကြားလိုက်ရသည့်စကားသံများက မွေ့လေရီနားထဲသံရည်ပူလောင်းလိုက်သလိုခံပြင်းလှ၏။
သူမဒီလောက်ဆန္ဒပြထားပါရက်နဲ့ ဖေဖေဒီလိုဘဲလုပ်ရက်တာလား? သူမရဲ့သဘောထားကိုလျစ်လျူရှုနေတက်ပြီလား?
"တောက်စ်"
တောက်ခေါက်သံပြင်းပြင်းကိုကြားလိုက်ရတော့တစ်ဖက်မှ ဖုန်းပြောသူ ရဲရင့်တစ်ယောက်ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိတောင်ကြောက်ရွံ့သွားရ၏။
"အခုထိဖေဖေအဲ့အိမ်မှာဘဲရှိသေးတယ်မဟုတ်လား။ ပြီးတော့ဟိုမိန်းမကရော် ဖေဖေရောက်လာတော့အတော်မှပျော်နေရဲ့လား"
"ကျွန်တော်သခင်ကြီးကို ဝင်ခေါ်လိုက်ရမလားမမလေး။ ကျွန်တော်လိုက်လာတာကိုတော့သိမဲ့ပုံမပေါ်ဘူး"
တစ်ဖက်မှမမလေးရဲ့ဖြေကြားသံဟာခေတ္တခဏတိတ်ဆိတ်သွားပြီး မကြာလိုက်ပါဒေါသသံဖုံးလွှမ်းနေသောလေသံဖြင့်။
"နေပါစေတော့"
"ဖေဖေပြန်တဲ့အထိဘဲ ကိုရဲရင့်စောင့်ကြည့်နေလိုက်။ ကိုရဲရင့်ကိုနောက်ယောင်ခံခိုင်းထားတာဖေဖေ့ကိုမသိစေချင်ဘူး"
"ကျွန်မပြောတာကိုသဘောပေါက်ပါတယ်နော်"
ပြောပြီးသည်နှင့်ဖုန်းကိုချပစ်လိုက်ပြီးစာလဲဆက်ဖက်ဖို့စိတ်မပါတော့တာကြောင့်အိမ်ထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။
အိပ်ခန်းထည်းရောက်တော့ မွေ့ယာပေါ်ပစ်လှဲလိုက်တာ သူမအတွေးအာရုံတွေဟာ ဟိုသားအမိဆီမှာသာ။
ဖေဖေဘာကြောင့်သူမကိုညာရတာလဲဆိုတာ စဉ်းစားမရ။
ပြီးတော့ဖေဖေဟာအမြဲ ကတိတစ်ခုကိုအလွဲသုံးစားမလုပ်သူဆိုတာလဲသူမကောင်းကောင်းကြီးသိသည်။
"ဘယ်အချိန်ကထည်းကအဲ့သားအမိဆီမှာ ဖေဖေခြေချုပ်မိနေခဲ့တာလဲ။ အတော်မျက်နှာပြောင်တဲ့မိန်းမတွေ"
_______________________________
ဒီလူကြီးကို အိမ်ခဏခဏလာတာမကြိုက်ပေမဲ့ သူလာရင်အမြဲငြိုးငယ်နေတဲ့မေမေ့မျက်နှာလေးဆိုသည်မှာ လန်းဆန်းနေသည်။
YOU ARE READING
𝙇𝙊𝙎𝙏
Romanceသစ်ရွက်လှုပ်ရင်တောင် ရင်မခုန်တက်တဲ့အရွယ်က မင်းအသံကြားတာနဲ့ ဆောက်တည်ရာမဲ့ကုန်တာ။ Linn Yaung » » » Mwayt Layyee Normal Dark Fic 🔞 Write Date 📝 Wednesday 20/12/2023
