𝙇𝙊𝙎𝙏

𝙇 𝙊 𝙎 𝙏 PART : 19

LOST

PART : 19

"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ Dr သမီးအခြေအနေကစိုးရိမ်ရလား။ ဆေးရုံတွေဘာတွေရော်တက်ဖို့လိုအပ်လား......ဆေးချိတ်ဖို့တွေဘာတွေရော်စီစဉ်ပေးရမလား။ အဖျားတွေဘာတွေရော် ရှိနေလား.....အအေးပတ်သွားတာလား။ ဒီအတိုင်းအသက်ရှုကြပ်သွားတာလား.....ဒါမှမဟုတ် သူ သူတစ်ခုခုဖြစ်တာလား တစ်ခြားအကြောင်းကြောင့်လား"

နားကြပ်တပ်ပြီး နှလုံးခှုန်နှုန်းကိုစစ်ဆေးနေတုန်း နဘေးနားမှအဆက်မပျက်စိုးရိမ်စကားတွေပြောကာလိုက်မေးနေသောကြောင့် ‌မိသားစုဆရာဝန်ဖြစ်တဲ့ ဆရာဝင်းအောင်သည် အကဲပိုတယ်ဟူသောမျက်နှာဘေးဖြင့် လင်းရောင်ကိုကြည့်သည်။

လင်းရောင်ဆရာကြည့်လိုက်တော့မှ နောက်ကနေလိုက်ပြောနေသည့် စကားလုံးတွေကိုရပ်လိုက်ပြီး လူကတော့ ထိုင်မရထမရနဲ့ဖြစ်နေတုန်းပင်။

"သခင်လင်းရောင် စိတ်ငြိမ်ဆေးအရင်သောက်လိုက်မလား......ကြည့်ရတာလူနာထက် သခင်ကပိုပြီးဆေးသောက်ဖို့လိုအပ်နေမယ်ထင်တယ်"

"ကျွန်တော်အရမ်းစိုးရိမ်နေလို့ပါ"

မိဘတွေလက်ထက်ကထည်းကဆရာဝန်မို့ သခင်လင်းရောင်ကိုပြောရဲဆိုရဲတဲ့လူတစ်‌ဦးလဲဖြစ်သည်။ လင်းရောင်ဆိုဖာပေါ်မှာငြိမ်ငြိမ်လေးသွားထိုင်နေတော့မှ ဆရာဝန်ဟာ စစ်ဆေးစရာရှိတာစစ်ဆေးရင်း သွေးပေါင်ချိန်ပြီး အပူချိန်တိုင်းလိုက်သည်။

"သခင်လင်းရောင်"

"ဟုတ်ကဲ့ပြောပါ Dr"

"လူနာက ရိုးရိုးဖျားတာပါ......အပူချိန်က ၁၀၁ရှိတယ်။ နောက်ပြီး ကလေးမလေးကအသက်ရှုကြပ်ပြီးမွန်းသွားတာ။ အောက်စီဂျင်ကိုဝအောင်မရှုနိုင်တော့တဲ့အဆုံး သတိလစ်သွားတာဖြစ်ပုံရမယ်......ဒီလိုမျိုးက ရေကူးတဲ့အခါမျိုးတွေမှာလဲ အဖြစ်များတယ်။ ရေမကူးတက်ဘဲ ရေနစ်သလိုပေါ့.......ဒီတော့ သခင်လင်းရောင်ပြောသလိုမျိုး ဆေးချိတ်ဖို့ဘာတွေတော့မလိုအပ်ဘူး။ ဆေးတော့တိုက်ရမယ်....သူမအိပ်ယာကနိုးလာတာနဲ့ အချဉ်ဓာတ်ရတဲ့အချိုရည်ဘဲဖြစ်ဖြစ် သံပုရာရည်ဘဲဖြစ်ဖြစ် အမူးပြေအောင်တိုက်ထားလိုက်ပါ"