Güzeltepe Mahallesi -DÜZENLENİYOR!!

16. Bölüm

Evett. Bölümlerin hepsini düzenledik. Sınav haftasındayız bildiğiniz üzere. Çok istek olduğu için bölüm atmaya karar verdik.

Satır aralarına yorum yapmayı ve oylama yapmayı unutmayın, seviliyorsunuz💗

İyi okumalar😚

İlahi Bakış Açısı

Berfin, Onur ve Evren'in hissettiği duygu karmaşası aynıydı. Berfin ne yapacağını bilemiyordu. Kemikleri donmuş gibiydi. Adım attığı an düşecekti, takati kalmamıştı.

Üçü de nasıl olur diye düşündü. Elleriyle gömmüşlerdi onu toprağa. Her gün yanına giderlerdi. 5 yıl geçmişti, nasıl şimdi karşılarında olurdu?

"G-Giray..." Titreyen sesiyle zor konuştu Berfin. Boğazındaki yumru hiç gitmeyecek gibi yapışmıştı oraya.

"Biraz daha gülün, geri geleceğim." Diyerek geldiği yöne doğru hızlı adımlarla ilerledi Giray.

Evren'in beyni durmuş gibiydi ama peşinden koştu. Onur olduğu yere çakılmıştı. Berfin ise dizlerinin üzerine düşmüş bağırarak ağlıyordu. Yakup koşarak yanında diz çöktü ama Berfin onu görmüyor ve duymuyordu. Yalnızca boğazını yırtarcasına haykırarak ağlamaya devam ediyordu.

"Hayır! Kâbustu! Öldü!" Hıçkırıkları göğe karışıyordu.

Selin, Aykut ve Alara hiçbir şey yapamıyordu. Endişelenmekten başka... Berfin saçlarını yolmaya başlayınca Yakup hızla ellerini tuttu ve ona sıkıca sarıldı. Sevdiği kadının kendini böylesine yıpratmasına katlanamıyordu. Berfin'in bu halleri gözlerini doldurmuştu.

Kulağına fısıldadı.
"Ağla, istediğin kadar ağla. Ben buradayım. Yeter ki kendine zarar verme." Berfin sıkıca Yakup'a tutundu, onun göğsüne sığındı. Artık daha sakin ağlıyordu kokusu onu mayıştırmıştı. Hıçkırıkları derin iç çekişlere döndüğünde Yakup sıkıca kucağına aldı ve Aykut'a döndü.

"Eşyalarımızı toplarsınız. Biz İstanbul'a dönüyoruz." Aykut ikizi ve arkadaşının bu hallerine diyecek laf bulamadı ve yalnızca başını salladı.

Berfin uykuya dalmak üzereydi. Yakup arabanın yanına ilerledi ve arka kapıyı açtı. Yavaşça Berfin'i yatırdıktan sonra bagajdan battaniyeyi alıp üzerine örttü. Küçücük bir buse kondurdu saçlarına. Ona, onu sevdiğini bile daha söyleyememişti.

"Hep burada olacağım."

•—★—•

Evren Giray'ın peşinden koşarken beyni boş gibiydi. Giray arkasını dönerek eski dostuna silah çekti. Evren olduğu yere çivilendi ve yorgun gözlerle Giray'a baktı.

"Peşimden gelmeye devam edersen acımam komiser. Geri dön. Hemen." Evren duraksadı.

Kimdi bu karşısındaki? Gerçekten o muydu? Yıllarca dertlerini paylaştığı, kardeşi miydi? Giray umursamadan ağaçlık alanda gözden kayboldu.

•—★—•

Onur kardeşinin yardımıyla oturdu. Tüm vücudu titriyordu. Boğazındaki yumru yutkundukça geçmiyordu. Yıllardır bıkmadan mezarına gittiği, saatlerce ağladığı kişi yaşıyordu.

Can dostu Giray yaşıyordu ama buna sevinemiyordu. Çünkü gördüğü gözler can dostunun sıcak bakışlarıyla süslenmemişti. Aksine en yabancı gözler, en soğuk bakışlar ondaydı.

•—★—•

Berfin sıçrayarak uyandığında aceleyle etrafına bakındı. Yakup hemen ona döndü.