Güzeltepe Mahallesi -DÜZENLENİYOR!!

13.Bölüm

Bu seferlik oy sınırı koyduk çünkü yıldıza basmayı unutturuyorsunuz😭

Satır aralarına yorum yapmayı ve oylama yapmayı unutmayın, seviliyorsunuz❤️‍🔥

Oy sınırı 400

Küçük Aslı'nın dayısı tarafından alınmasıyla Evren'in odasında tek kalmıştım. Evreni amiri çağırmıştı. Kapının bir anda açılmasıyla etrafı incelemeyi kesip, gelen kişiye döndüm. Gelen kişi kızıl saçlı üstünde polis üniforması olan, tatlı bir kızdı.

"Evren nerde?" Evren derken? Lafımı geri alıyorum. Hiç tatlı bir kız değildi! Kızı süzmeyi bırakıp tam konuşucaktım ki. Evren geldi.

"Gizem, bir sorun mu var?" Gizem mi?

"Yok komiserim. Yemek söyleycektik de, size de söyleyelim mi diye soracaktım." Komiserim mi? Evrene ne oldu, Gizem hanım?

"Yok Gizem sağol. Ben Sevgilimle dışarda yemek yiyicem." Sevgilim dedi! Bana dedi! Gizemin somurtarak odadan çıkmasıyla Evren bana döndü.
Neden yüzü gülüyordu öyle? 'Ne' dercesine kafamı sallamamla daha çok güldü.

"Sanki sen, beni kıskandın sevgilim?" Diyip bana bir adım atmasıyla bir adım geri gittim.

"Sevgilim?"

"Hım hım sevgilim." Bir adım daha geri gitmemle dolaba çarpmıştım. Aramızda iki adımlık yer kalmıştı. Odasının bu kadar küçük olması normal miydi? İki adımılık yeride kapatmasıyla yutkunamadım. Bir elini dolaba yaslayıp üstüme eğilmesiyle gözlerim kocaman açıldı.

"N-napıyosun?" Kekelemem hoşuna gitmiş gibi sırıtmaya başladı.

"Sanki yarım kalmış bir öpücüğüm vardı benim."

"B-ben hatırlamıyorum." Dudaklarıma bakınca yutkundum.

"Hatırlatayım güzelim." Dudağıma yapışmasıyla kalakaldım. Çok beklemeden bende karşılık verdim. Narin öpücüğü tüm bedenimi ele geçirmişti. Belimden tutup kendine çekmesiyle bende kollarımı boynuna doladım. Öpücüğünden başka hiçbir şey düşünemiyordum o an. Ben geri çekilince nefes nefese birbirimize baktık. Soluklanırken gözlerime bakarak sırıttı. Yanaklarım kıpkırmızıydı. Heyecandan ne yapacağımı bilemiyordum. Evren anlamış gibi geri çekildi ve bana baktı.

"Sevdiğim bir restoran var, gidelim mi?" Hiçbir şey olmamış gibi nasıl davranıyordu?! Boğazımı temizleyip cevap verdim.

"Olur tabi." Elimden tutup odadan çıktık. Karakolun olduğu caddedeydi restoran, şık ve sadeydi. Evren sandalyemi çekince gülümsedim. Yemeklerimizi sipariş ettikten sonra Evren'e döndüm.

"Amir neden çağırmıştı seni?"

"Bende onu söyleyecektim sana. Baş komiserlik mülakatına gireceğimi söyledi." Gözlerim kocaman açıldı ve gülümsedim.

"Gerçekten mi?" Başıyla beni onaylayınca elini tuttum.

"Tebrik ederim canımın içi!"

"Gurur duyuyor musun sevgilinle?"

"Hemde çok! Peki bundan sonra ne olacak?"

"Mülakatı kazanırsam baş komiser olacağım. Kazanamazsam 5 ay daha komiser olarak devam edeceğim. Sonra tekrar mülakat hakkım var."

"Başaracağına eminim. Çok mutlu oldum."

Yemeklerimizi yedikten sonra kalkmıştık.
Restorandan çıktıktan sonra karakola yürümeye başladık. Parmaklarımın arasında Evren'in parmakları kenetlenince şaşkınlıkla baktım.
Umursamadı, aksine çapkınca sırıtarak göz kırptı. Ben elendim gençler siz devam edin. El ele karakola geri dönmüştük.