Güzeltepe Mahallesi -DÜZENLENİYOR!!

8. Bölüm

Satır aralarına yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın, seviliyorsunuz🐥

"Anladım Turgut bey, dediğim gibi daha dinç görünüyorsunuz. Lütfen şekerinizin çıkmamasına da dikkat edin."

"Yok kızım ya. Kimse almıyor ki tatlı yiyelim!" Turgut amca en yaşlı müşterimdi. Ellili yaşlarında olmasına rağmen bana kendi isteğiyle gelmesi şaşırtıcıydı. Aşırı tatlı birisiydi.

"Siz sağlığınıza dikkat edin. Diğer geldiğinizde sizinle küçük bir kaçamak yaparız." Gülümsemesiyle bende gülmüştüm. Yanaklarını sıkma isteği..

"Tamam o zaman kızım ben artık gidiyim."
Ayaklanmasıyla bende kalkmıştım. "Otur bakıyım sen,ben giderim."

"Ama-"

"Otur dedim kızım,hadi sana kolay gelsin."

"Teşekkür ederim." Turgut beyin çıkmasıyla ayaklandım. Kapının çalmasıyla tekrar kapıya doğru döndüm Tuğsem'in geldiğini görmemle rahatladım.

"Merak etmeyin Alara hanım, tüm görüşmeleriniz bitti. Bende çıkıyorum demek için gelmiştim."
Rahatlamıştım.

"Tamam Tuğsem sen çık, bende çıkıcam birazdan."
Tuğsemin beni onaylayıp çıkmasıyla askılıktan kabanımı ve çantamı aldım. Ofisten çıkıp kapıyı kilitledim ve asansöre bindim. Bu gün sadece bir simitle idare etmiştim. Keşke sabah zamanımız olsaydı da Evrenle kahvaltı edebilseydik. Asansörün aynasından eteğimi görmemle sırıttım. Aklıma Evrenin 'O etekle nasıl rahat ediyorsun sen?' Sorusu gelmişti. Acaba şuan ne yapıyordu? Asansörün zemin kata durmasıyla indim. Arabamın olmadığı aklıma gelince yüzüm düştü. Binadan çıkıp caddede ilerlerken, gördüğüm ev yemekleri restoranlıyla resmen gözlerim parlamıştı. Tamam azıcık acıkmış olabilirim. Restorandaki her şeyi yiyecek kadar..

"Hoşgeldiniz." Başımla karşılık verip garsonun yönlendirdiği masaya oturdum. Tavuklu bezelye ve püre istediğimi söyleyerek oturdum. Garsonun siparişi alıp gitmesiyle çantamdan telefonumu çıkarıp, gelen maillere baktım. Yakup abinin mesaj atmasıyla maillerime bakmayıp kesip whatsapp'a geçtim.

Kara'm
Akşam sizi biriyle tanıştırcam bal kız.

Oha yoksa? Nevda mı?

Akşam alt mahalledeki Rüya kafede toplanalım.

Tamam Yakup Abi, geliriz.

Merak ettim şimdi hee. Garsonun elinde yemeklerimle geldiğini görünce hemen telefonu bıraktım. O kadar acıkmıştım ki, yemeklere baktıkça gözlerim parlıyordu resmen.

"Afiyet olsun efendim." Teşekkür edip yemeğime başladım. Telefonum çalmaya başladığında çatalımı bıraktım. Annem arıyordu.

"Efendim anne?"

"Kızım, nerdesin?"

"İşten şimdi çıktım. Çok acıkmıştım, yemek yiyorum."

"Eh tamam, afiyet olsun. Ben Beyza Teyzenlerle dışarı çıkıyorum. Saklama kabında yemek var, Evrenlere götür onu." Ne, Evren mi?

"Evrenlere mi?"

"Evet, nöbetçi bugün. Gülce Teyzen hasta biraz, Aç kalmasın yavrucak."