Güzeltepe Mahallesi -DÜZENLENİYOR!!

21. Bölüm

Satır aralarına yorum yapmayı ve oylama yapmayı unutmayın, seviliyorsunuz🩷

İyi okumalar 🐥

Alarm sesiyle gözlerimi araladım. Dün gece karmaşık ama güzel geçmişti. Berfin ve Yakup abi çoktan Parise varmış olmalıydılar. Bu gün üç görüşmem olucaktı. O yüzden hızlıca işlerimi halledip aşağı indim.

Mutfağa girdiğim de annem ve Seda'yla karşılaştım. Evet, Seda da bizle kalıyordu. Hem Berfin onu abime emanet etmişti, hemde bakımı açısından bir doktora ihtiyacı vardı.

Abim şu an işte olduğu için anneme ev işlerin de yardım ediyordu. Annem ne kadar otur kızım dese de dinlemiyordu. Onlarla biraz konuşup, ağzıma iki lokma simit attıktan sonra evden çıktım.

Arabaya binip iş yerime doğru sürmeye başladım. O kadar olay olmuştu ki işimi bile aksatmıştım. Binaya girip katı tuşladım.

O sırada telefonumla uğraşıyordum. Instagrama girip atılan hikayeleri izlemeye başladım.

Denizin hikayesine girdiğim de bir adamla sarıldığı fotoğrafla karşılaştım. Sarıldığı kişi tanıdık gelmişti ama çıkaramamıştım.

Asansör durduğunda açık kapıdan içeri girdim. Tuğsem geldiğimi fark edip açmış olmalıydı. Kahve yapıyor olmalı ki içerden sesledi geliyordu. Kapıyı kapatarak odama ilerledim.

Aklım Deniz de kalmıştı. Bayadır konuşmuyorduk. Gerçi o benle konuşmuyordu. Yazıyordum ama cevapları kısa oluyordu.

Geçen hastaneye gittiğim de abime, Denizin neden şehir değiştirdiğini sormuştum. 'Bana sadece başkasına aşık olduğunu ve ayrılmak istediğini söyledi' demişti.

Anlamıyordum Deniz nas- Olamaz!

Tekrar hesabına girdim ve hikayesinde ki adama, tekrardan göz gezdirdim. Bu adam onunla çalışan diğer öğretmendi. Yapmazdı diyemiyordum. Her gün yan yanalardı olabilirdi. Ama o zaman benle neden tüm ilişkisini kesmişti. Bu işin için bir şey vardı.

"Alara hanım Hakan bey geldi." Tuğsem'in kapımı tıklatarak odama girmesiyle, telefonumu kapattım.

"Tamam Tuğsem, içeri alabilirsin." Tuğsem gülümseyerek kapıyı kapattı.

Hakan beyin içeri girmesiyle görüşmemiz başlamıştı.

•—★—•

Son görüşmemin bitmesiyle sırtımı koltuğa yasladım. Harika bir gündü. Bu görüşmelerden sonra aksattım işimi, ne kadar sevdiğimi fark etmiştim. Kapının tıklatılmasıyla 'Gel' diyerek sandalyemde dikleştim.

İçeri giren Evren'le kaşlarım havalandı.

"Diyetisyen hanıma bakmıştım ama?" Gülmemeye çalışarak konuştum.

"Randevunuz varmıydı beyfendi?" Düşünür gibi yaptıktan sonra başını iki yana salladı.
"Maalesef o zaman görüşme yapamayız, çok doluyum." Tamam görüşmelerim bitmişti ama bunu bilmesine gerek yoktu.

"Hmm. Doktorunuzun bana, her zaman vakti vardır hanımefendi." Ukala.

"Bilemedim. Doktorunuzun düşünmesi lazımmış."

"Düşünmesi lazımmış öyle mi?"

"Hı hı öyle." Dediğime gülerek kapıyı kapattı.
"Napıyorsunuz beyfendi çıkar mısınız?" Sırıtarak bana doğru gelmeye başladı.