free | Tom Marvolo Riddle fanfic

32

Beraber soğukluğuyla hafif ısıran havada uzun uzadıya yürüdüler. Sessizdiler. Tek kelime etmiyorlardı. Lirisha serin rüzgarın uğultusuyla beraber ağaç hışırtılarından başka bir sese odaklanmamıştı ve yanındaki oğlanın varlığı ona huzur veriyordu.

Bir anlığına da olsa dönüp yanında yürüyen kişiye bakmak istedi. Bakışlarını yukarı kaldırmasıyla ikisinin gözlerinin de birbirleri ile buluşması bir oldu. Yaklaşık 2 saniye kadar gözlerini kimse kaçırmadı fakat 2 saniye sonunda gözlerini kaçıran taraf Lirisha oldu. Muamma bir gülümseme dudaklarına yayıldı. Yüzünü olabildiğince yanındaki oğlandan saklamak istercesine tam tersi yönde çevirdi. İkisinin de adımları yavaşlamıştı. Tom Lirisha'nın gülümsediğini anlamıştı ve onun da hafif bir tebessümünün yüzünde hakim oluşu kaçınılmazdı. İkisi de tebessümlerini birbirlerinden saklama isteğiyle yollarına devam ettiler.

Aralarında ki bu garip kimya neydi, nedendi Lirisha anlamıyor ve bilmiyordu. Tek bildiği bir şey vardı ki yanındaki oğlan sırlarla doluydu. Tonlarca sır ve gün yüzüne çıkamayacak derinlikteler fakat sezilebilirler. Lirisha seziyordu. Neydi Tom hakkında ki bu kadar gizemli olan şey?

Adımları birbiri ile senkronize bir şekilde ilerliyordu ta ki bir yağmur damlasının ansızın Lirisha'nın burnu ucuna düşene dek.

"Ah-!"

Tom sorgulayan bakışlarla Lirisha'ya döndü. Her ikisi de yürümeyi kesmişlerdi.

"Yağmur damlası..."

Derken aniden sağnak başladı. Yağmur damlaları ardı sıra hızla yere düşüyordu.

"Merlin!"

Tom neredeyse homurdanarak sessiz bir biçimde söylendi. Sesi tıslamayı andırıyordu. Ardından asasını kaldırdı ve tepelerinde tutarak görünmeyen bir bariyer oluşturdu. Bu bariyer şemsiye görevini alıyordu.

Lirisha'yı yakınına çekti, fark etmeden biraz fazla yakınına ve o an bu yakınlığa odaklanamayacak kadar ıslanmaktan korunmaya odaklanmıştı. Lirisha sersemlemiş bakışlarla ansızın yağan yağmur sebebiyle ıslanmış saçları arasından Tom'a bakıyordu. Bir kolunu kıza dolamıştı ve çatık kaşları arasından etrafını kolaçan ediyor, okula ne taraftan gideceklerinin hesabını yapıyordu. Daha sonra çevik hareketlerle kızı da peşi sıra sürükleyerek ilerlemeye başladı.

Lirisha dudaklarını sersemce aralamış bir şekilde hala tepesinde ki kendisini kolları arasına almış yağmurdan koruyan oğlanı seyrediyordu. Tom bunu, Lirisha kendisine ayak bağı olmaya başlayınca fark etti ve kızın tuttuğu kolunu daha da sıkarak onu hızlandırmaya çalıştı. Öte yandan da çatık kaşları ve gerilmiş yüz hatlarıyla aşağıya doğru kıza bir bakış attı. Kendisine baktığını fark etti.

"Hızlansana, ıslanmak mı istiyorsun!?"

"Ah-, pardon evet.." Lirisha kendisine gelmişçesine önüne döndü ve Tom'un hızlı ve büyük adımlarına ayak uydurmaya çalıştı. Neredeyse imkansızdı.

En sonunda binaya girdiklerinde Tom tepelerinde tuttuğu asayı indirdi ve bir güzel üstünü silkeledi. Ardından ıslanmış ve şekli bozulmuş saçlarını geriye doğru taradı. Oldulça çekici ve karizmatik görünüyordu, bunu Lirisha bile fark edebiliyordu.

"Çok ıslandın mı?"

"Biraz."

"Yanakların ve burnun kıpkırmızı, üşüdün mü?"