free | Tom Marvolo Riddle fanfic

38

Tom'u, Lirisha o son öpücükten sonra doğru düzgün göremez olmuştu. Aradan yalnızca 5 gün geçmişti ve resmen bir kovalamaca oyunu oynuyorlardı. Lirisha Büyük Salon'da yemek yemeye geldiğinde o kalkıyor, kütüphanede göz göze geldiklerinde orayı terk ediyor, koridorlarda veya bahçede karşılaştıklarında yolunu değiştiriyordu. Derslerde olabildiğince Lirisha'yı görmezden geliyordu. Lirisha, Tom'un bu dengesizce ve anlamsız hareketlerine anlam vermeye çalışıyordu. İster istemez, Tom'un bu hareketleri Lirisha'nın dikkatini çekiyordu. Onu daha fazla düşünüyordu, o kaçtıkça kendisini kovalamaktan alıkoyamadığı da oluyordu. Lirisha en sonunda sinirlenmeye başladığını hissetti.

O olaydan sonra durumu Rose ve Melania'ya anlatmıştı fakat öpücükten söz etmemişti.

Tom'un Amortentia etkisi altında olduğunu biliyorlardı, bu yüzden miydi Tom'un bu anlamsız kaçışları. Kendisine, iradesine hakim mi olmaya çalışıyordu? Yoksa, onun sevgisi mi böyleydi? Kaçmak? Yok saymak? Kulağa biraz mantıksız geliyordu. İlgi duyduğu için çekiniyor olabilir miydi? Hayır, hayır bu hiç onluk bir durum değildi. Çekinmek ve Tom çok alakasız iki şeydi.

Lirisha'nın tahmini Tom'un fazlasıyla egoist ve gururlu biri olduğundan dolayı kendisine hakim olmaya çalışıyor olması ve belli etmemeye çalışıyor olmasıydı. Bu en makul sebepti.

Lirisha yine dersler bittikten sonra çalışmak için kütüphaneye gidiyordu ve onu gördü.

Tom kendisini fark etmemişti. Yalnız başına orada arkası dönük bir şekilde oturuyor, odaklanmış bir şekilde ders çalışıyordu. Lirisha ona baktığında kalbinin hafiflediğini hissetti. Nedense onu görmek en azından onca kovalamaca arasında onu yakalayabilmek kendisini rahatlatmıştı. Hafifçe gülümsedi ve yüzüne samimi, şefkat dolu bir bakış yayıldı. Onun oturduğu masanın iki gerisinde yer alan yine bomboş olan bir masaya sessizce oturdu.

Kütüphane bu saatlerde pek dolu olmazdı.

Lirisha elini yanağına dayadı ve sessizce Tom'u izlemeye başladı. Onu ne zaman fark edecek, fark ettiğinde ki tepkisi ne olacak, merak ediyordu.

Tom önündeki ders kitabının sayfalarını karıştırmaya devam etti. Ta ki Lirisha ayağıyla yanlışlıkla önündeki sandalyeyi tekmeleyene kadar. Lirisha kendi aptallığına içinden söylenirken ve mutlak bir sessizlik içinde ani ve kısmi bir gürültüye sebep olduğu için utançtan kıpkırmızı kesilirken Tom'da arkasını dönerek sesin geldiği yöne baktı.

Gözleri kesişti.

Tom ani bir farkındalıkla yerinden bir hışımla kalkarak orayı terk ediyordu ki Lirisha da ayağa fırlayarak arkasından neredeyse bağırdı. Rezil olacağını düşünmüyor, umursamıyordu. Tam aksine dikkat çekmek, rezil olmak ve Tom'u da rezil etmekti amacı. Böylelikle Tom, onu susturmak zorunda kalacaktı. Arkasından bağırmayı sürdürdü.

"Hey! Tom! Tom Riddle, Slytherin bölüm başkanı, dursana! Dur dedim!"

"Daha ne kadar benden kaçacaksın! Hey, Riddle, sana söylüyoru..."

Tom ayaklandığı hızda geri Lirisha'ya yürüdü ve onun ağzını kapattı.

"Kes o sinir bozucu sesini! Rezalet çıkartmaya mı çalışıyorsun, zırdeli misin?!"

Tom adeta kızın yüzüne tısladı.

"Benden niye kaçıyorsun?" Lirisha sakin ve sessiz bir ses tonunda sordu.

"Kaçmıyorum."

"Kaçıyorsun!" Lirisha yine hafiften sesini yükseltince Tom yine refleks olarak kızın ağzını eliyle kapattı.

Kızı kolundan tutup çekiştirerek kütüphaneden çıkarttı.

"Merlin, tam bir baş belasısın. Seni şuracıkta öldürebilirim."