Dönem sonu yaklaşıyordu. Artık havalar soğumuş, kış gelmişti. Lirisha hocalarıyla arasını iyi tutmuş, derslerini iyi dinlemişti. Ayrıca zekası ve başarıları daha ilk günden takdir ediliyordu. Tom'un da geri kalır bir yanı yoktu. İkisi de zeka ve akademik başarı açısından eşit sayılırdı. Yalnızca Lirisha öğretmenlerinin kalbini kazanmada daha başarılıydı. Lirisha'nın sevecenliği, samimiyeti ve nezaketi öğretmenlerinin onu daha çok sevmesine yol açıyordu. Tom daha soğuk ve mesafeliydi, biraz da saygısız. Yine de olağanüstü başarısı onu kurtarıyordu.
Ravenclaw öğrencileri ve Slytherin öğrencilerinin ortak iksir dersi vardı. Her iksir dersinde olduğu gibi Lirisha ve Tom eşleşmişti. Slughorn'un birinci sınıflar arasından favori iki öğrencisi.
"Evet sevgili çocuklarım. Bugün Unutkanlık İksiri yapacağız. Unutkanlık İksiri'nin ne olduğunu geçen ders görmüştük. Umarım kazanlarınızı getirmişsinizdir. Her grubun birer kazanı olması yeterli olacaktır!"
Tom kendi kazanını Lirisha ile önlerine yerleştirdi.
"Unutkanlık İksiri'ni bana hatırlatabilecek biri var mı acaba aranızda?"
Bir kaç kişi parmağını kaldırdı. Slughorn Ravenclaw'dan kız bir öğrenciye söz hakkı verdi.
Kız konuşmaya başladı.
"Unutkanlık İksiri, içen kişide bilinmeyen derecede hafıza kaybına yol açan bir iksirdir."
"Tam olarak öyle Daria! Pekii, bana bu iksirin ana bileşenlerini sayabilecek biri var mı acaba?"
sınıftan ilk başta pek ses çıkmadı. Tom ve Lirisha'nın parmağıyla beraber bir kaç kişinin daha parmağı havada asılıydı. Slughorn favori öğrencisi olan Tom'u seçti.
"Evet, Tom. Seni dinliyoruz!"
"Lethe Nehri suyu, ökse otu meyveleri ve Valerian dalları."
"Evet, Tom! Her zamanki gibi! Slytherin'e 5 puan!"
Slytherin binasının öğrencilerinden kısa bir alkış sonunda öğrencilerin her biri iksiri hazırlamak için malzeme dolabından ihtiyacı olan malzemeleri almaya koyuldular.
Tom'un, malzemeleri Lirisha'nın getirmesini istemesi üzerine malzeme dolabının yanına Lirisha gitmişti.
Lirisha malzemeleri seçerken arkasından yaşıtlarına kıyasla uzun boylu, oldukça sevimli ve biraz kilolu bir çocuk kendisine seslendi.
"Hey, birazcık kenara kayabilir misiniz lütfen?"
Sesi sakin ve nazikti, birazcıkta çekingen.
Lirisha arkasına bir göz attı ve samimi bir gülümseme ile kenara çekildi.
"Tabii ki." kenara çekildi ve çocuğa izin verdi.
"Teşekkür ederim" Derken çocuk, Lirisha'nın yüzüne bile bakamıyordu. Oldukça utangaç olmalıydı.
"İsmin ne?"
"Efendim, bana mı dediniz??"
"Evet, elbette."
"İsmim Lewis, Lewis Campbell."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
free | Tom Marvolo Riddle fanfic
قصص عامة-Tom Marvolo Riddle fanficidir- Adeta kendi kendini hapsettiği bir kafes içerisinde git gide büyüyen ve onu yiyip bitiren, yutan bir karanlıktaydı Marvolo. Lirisha onun için buradaydı. Bilmiyorlardı ama birbirleri için nefes alıyorlardı. Beraberken...
