ဖက်ဖူးစိမ်းရောင်ပြိုင်ကားလေးက
လမ်းမကြီးပေါ်မှာ လျှင်မြန်စွာမောင်းနှင်နေလေသည်။
သို့သောကားထဲရှိလူနှစ်ယောက်မှာ
အခြေအနေကွဲပြားစွာဖြင့်
တစ်ယောက်မှာလေလေးချွန်ကာ
မောင်းနှင်နေပြီး ကျန်တစ်ယောက်မှာ
ငိုရင်းလိုက်ပါလာချင်းသာ။
"အား....ငါ့ကိုအသက်ကြီးမှသေစေချင်နေတာလား၊ညို့ရိုင်းသွင် အရှိန်လျှော့စမ်း"
"ဦးချိန်းပဲအရေးကြီးလို့အမြန်ရောက်ချင်တာဆို"
"ကြီးတယ်လေဒါပေမယ့်ငါအလုပ်မရောက်ခင် ရေဝေးကိုရောက်သွားရလိမ့်မယ်ကွ"
"ဟားဟား...ရေဝေးရောက်အောင်တော့
လုပ်မလားဦးချိန်းရ၊ကလေးလေးကျနေတာပဲ"
"တော်စမ်း၊မင်းနဲ့လိုက်လာမိတာမှားတာပဲ ငါ့ခေါင်းရှုပ်ပွနေပြီကွ၊
ဒီပုံစံနဲ့ဘယ်လိုရုံးသွားရမှာလဲ"
ထိုအခါ ညို့ရိုင်းသွင် သည် ကားအား
လမ်းဘေးသို့ရပ်လိုက်လေသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ငါ့ကိုမောင်းခိုင်းမလို့လား"
မည်သည့်အဖြေမျှပြန်မပေးပဲ
ညို့ရိုင်းသွင် ၏လက်သည် ချိန်း၏
ခေါင်းပေါ်သို့ရောက်သွားလေပြီ။
"ဦးချိန်း...ကန်တော့နော်"
"မင်းဘာလုပ်တာလဲ"
"ရှုပ်ပွနေတဲ့ခေါင်းကို သပ်ပေးမလို့လေ"
"မလိုဘူး၊ငါ့ဘာသာလုပ်တက်တယ်"
"ကျွန်တော်ကလုပ်ပေးချင်လို့လေ"
ဂျိန်း~~~
"ဟာ..မိုးချိန်းလာပြီ၊ ဆောင်းနှင်းဘက်ကြီးမိုးရွာတော့မယ်ထင်တယ်"
မိုးချိန်းလာပြီဟုပြောလိုက်ချိန်တွင်
ချိန်းကြိုးမင်း ၏မျက်နှာသည်
မဲတက်သွားလေတော့သည်။
"ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ငါ့အလုပ်"
"စိတ်မပူပါနဲ့၊ကျွန်တော်..ဦးချိန်းကို
အန္တာရယ်ကင်းကင်းနဲ့ရုံးရောက်အောင်ပို့ပေးပါ့မယ်"
"ပြီးတာပဲ ၊သွားရအောင်"
"ဟုတ်"
ကားလေးသည်ထိုနေရာမှ ထွက်ခွာသွားလေတော့သည်။
YOU ARE READING
Classic Change(ချိန်း)
Romanceချိန်းကြိုးမင်း+ညို့ရိုင်းသွင် Changeကိုပြောင်းလဲမူဆိုတာထက် ချိန်းလို့ပဲ ယူဆ ဖော်ပြထားတာပါ။
