"အရှေ့က အစိမ်းရောင်အင်္ကျီနဲ့ အမိ!"
ထိုအသံကို ထပ်ကြားလိုက်မှ မှုံ သူ့အားခေါ်နေမှန်းသိကာ လှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင်.....
အသားမှာ ညိုသည်ဟုမဆိုပေ အသားဖြူသည်ဟုလည်း မဆိုနိုင်။ သို့သော် အသားအရေမှာ သိပ်လှသည်ဟု မှုံ မှတ်ချက်ချမိသည်။ ဆံပင်မှာ ခပ်တိုတိုဖြစ်သောကြောင့် ယောက်ျားလေးဟုတ်ထင်ဖွယ်နိုင်ချေ ရှိသော်လည်း မှုံ့အား ခေါ်သည့် အသံသည် အေးစက်ကာ မာကျောနေသောအသံဖြစ်သော်လည်း နူးညံ့သည့်အသံလှိုင်းတို့ ပါဝင်နေသောကြောင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ဆိုပေမည်။
မှုံ သတိထားမိသည့်နောက်ထပ် အရာတစ်ခုမှာ ထိုလူ၏ မျက်လုံးပင်ဖြစ်ပေသည်။ ပုံမှန် မှုံ တွေ့နေကြ လူတွေနဲ့ ကွာခြားနေကာ ထိုလူ မှုံ့အား ကြည့်သောအကြည့်တွင် နွေးထွေးမှုပုံရိပ်များနှင့်အတူ ဖြူစင်မှုများကလည်း မျက်လုံးထဲတွင် ပြေးလွှားနေသည်ကိုတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သို့သော် ထိုလူ၏ မျက်လုံးထဲတွင် ဝမ်းနည်းနေသော ပုံရိပ်တို့သည်လည်း ပါဝင်ရောယှက်နေလေသည်။
ထိုလူအား ကြည့်၍ မှုံ ကောက်ချက်ချမိသည်မှာ ထိုလူသည် ချောမောခြင်းနှင့် လှပခြင်းကို တစ်ချိန်တည်းတွင် ခံစားနိုင်သည့် အလှမျိုးရှိသည်ဟူ၍ပင်။ ထိုနည်းတူ မှုံ ၏ ရင်ဘတ် ဘယ်ဘက်ခြင်းမှ အကောင်ငယ်လေးဟာလည်း လှုပ်ရှားလာလေသည်။
..........
ဂျွန် ဘုရားရင်ပြင်တော်သို့ သွားရန်ဖြတ်ရသည့် တံတားလေးပေါ်သို့ တက်လိုကချိန်တွင် ခြေတော်ရင်းသို့ ပြုတ်ကျလာသော နှင်းဆီအဖြူပွင့်လေး တစ်ပွင့်ကြောင့် ပိုင်ရှင်ကိုလိုက်ရှာမိသည်။ ဟော တွေ့ပါပြီ။ ဂျွန့် အရှေ့တွင် သွားနေသော အစိမ်းရောင်အင်္ကျီရင်ဖုံးဝမ်းဆက်ဖြင့် လှနေသော အမျိုးသမီးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအမျိုးသမီးအား ခေါ်လိုက်သော်လည်း ပထမအခေါက်တွင် ပြန်တောင်လှည့်မကြည့်၍ မကြားသောကြောင့် ဖြစ်မည် ဟုထင်တာ ဒုတိယအကြိမ်ခေါ်လိုက်ချိန်တွင် ........
