The Cold-hearted's First Love (Brilliantes Series #4) (COMPLETED)

CHAPTER 4✅

Chapter 4: Stranger & gentleman

PINAGPAPAWISAN ako ng malamig at wala na nga akong nakikita kundi ang dilim lang. Napahawak na ako sa malamig na pader ng elevator para lang kumuha ng balanse kasi parang babagsak na ako sa sahig.

"T-Tita Mommy..." mahinang sambit ko. Wala na akong pakialam pa kung maririnig man ako ng lalaking kasama ko sa loob ng elevator na ito o baka hindi na rin naman niya ako narinig. Dahil sa hina ng boses ko. Naisa-boses ko nga ba iyon?

Sobrang lakas ng tambol ng aking dibdib at halos mabingi na ako. Hindi na nga normal pa ang heartbeat ko. Ang bilis na masyado. Oh, my God...

Naramdaman ko naman tila gumalaw ang lalaki pero hindi ko na medyo pinansin pa iyon.

"Hello, what happened to the elevator?" narinig kong tanong niya. Ang lamig ng boses niya. Ilang saglit pa ay may sumagot na sa kanya.

"I'm sorry, Sir. It's just a brownout."

"Please, fix your generator power immediately. I have a company with me," he said.

"How many of you are inside the elevator, Sir?" the man asked him.

"We're three. A little cat and," he paused and cleared his throat. "A very beautiful woman," he added.

A very beautiful woman?

"Sorry again, Sir. Wait a minute. We're going to fix the system right away."

Nang nagpaalam na ang lalaki ay ilang minuto pa kaming kinain ng katahimikan bago siya nagsalita.

"You okay, Miss?" he asked. I'm not really sure if nag-w-worry ba siya sa akin. Dahil nasa boses niya nga iyon, eh. Compose naman siya kanina.

"I-I am not okay... I don't see anything!" hysterical na sagot ko. Hindi ko na itinago pa iyon dahil iyon naman talaga ang nararamdaman ko.

"Calm down..." marahan ang boses na sambit niya. Napahawak ako sa nanginginig kong kanang kamay. Paano ako kakalma kung kinakain ako ng takot ko sa dilim?

"H-How? I-I'm terrified of the dark... I can't breath... I'm h-having a hard time..." I said with a sob. Sobra na akong kinakain ng takot ko at kung magtatagal pa ako na ganito ay hihimatayin na talaga ako.

"Okay, take a deep breath. Can I come close to you?" he asked and I stilled. Bakit naman siya lalapit sa akin?

"W-Why?" nauutal kong tanong.

"Wanna hold my cat?" he suddenly asked me.

"W-Why? C-Can your cat light up the elevator?" I asked him innocently and I heard his chuckled softly. Parang...parang kumakalma ang kalooban ko.

"Nope. Silly you. Can I come closer?" muling tanong niya. Bakit ba gusto niyang lumapit sa akin?

"It's up to you..." sambit ko lang. This is just because of my nyctophobia. Kaya talaga ako nagkakaganito. Nakadausdos na nga ako pababa sa sahig.

Naramdaman ko lang ang footsteps niya na papalapit sa direction ko. Mas lalo lang akong kinabahan dahil sa kanyang presensya. Nawiwindang agad ang puso ko at hindi na ako makapag-isip pa ng tama.

Hanggang sa lumuhod na nga siya sa gilid ko. "I'm sorry. I forgot my phone. Do you have yours?" tanong niya at inisip ko naman kung dala ko ba ang phone ko pero... mukhang hindi ko nadala. Wala yata sa slingbag ko.

"Uhm... I forgot too," sagot ko lang.

"Can I touch you?"

"H-Ha? Why?" gulat kong tanong dahil bakit naman niya ako hahawakan?