The Cold-hearted's First Love (Brilliantes Series #4) (COMPLETED)

CHAPTER 81

Chapter 81: Stay

MICHAEL'S POV

"MICHAEL where the fvck are you?!" bungad na tanong sa akin ni Kuya Markus nang sagutin ko ang tawag niya. Earpad ang suot ko kaya maingat pa rin ang pagmamaneho ko. Mahirap na, ayokong maaksidente gayong manganganak na si Novy. Hindi puwedeng wala ako sa tabi ng mag-ina ko.

"I'm on my way, Kuya! Huwag mo muna akong tawagan! I'm driving!" sigaw ko pabalik at basta na lamang niya ibinaba ang tawag. Tinanggal ko na rin ang nasa tainga ko.

Kahapon pa ako nakarating from Baguio at dumiretso lang ako sa condo ko. Matagal ko nang hinihintay ang araw na ito dahil ngayon ang balak kong bumalik kay Novy. Kahit na hindi pa ako sigurado kung may chance na ba ako o tatanggapin na niya ulit ako but I want to try.

Lalo na sinasabi nila sa akin na hinahanap ako ni Novy. Inaamin kong natuwa ang puso ko sa kaalaman na hinahanap pa rin niya ako. Ilang buwan din akong nagtiis na hindi umuwi at hindi sila makita dahil lang sa space na ibinigay ko sa kanya.

Iniiyakan ko pa nga gabi-gabi dahil sa kagustuhan kong bumalik. Kung nasa Manila lang ako ay baka hindi ko na napigilan pa ang sarili ko. So, I chose the project somewhere na malayo rito para kahit papaano ay mapigilan ko pa ang sarili ko. I worked in Baguio for my own sake. Kapag nasa malayo kasi ako ay gugustuhin ko ang hindi bumiyahe.

Nahirapan ako noong una dahil buntis pa ang babaeng mahal ko tapos si Lenoah na walang mag-aalaga sa kanya pero kasama naman nila ang pamilya ko. Nandoon sina Mommy at Grandma, and also Novy's little brothers.

Nang makarating na ako sa hospital ay agad kong pinarada ang kotse ko. Hindi na maayos ang parking. Malakas na kabog ang naririnig ko sa dibdib ko at patakbong nagtungo na ako sa loob ng hospital.

Akala ko ay hindi na ako makaaabot pa at muntik ko nang malampasan pa ang delivery room kung hindi ko lang nakita ang pamilya ko at ang mga kapatid ni Novy.

"Michael!"

"Daddy!" I smiled at my son. Patakbong lumapit siya sa akin. Lumuhod ako para buhatin siya. Hinalikan ko ang magkabilang pisngi niya. I miss his smells, his embrace.

"I miss you, my son," malambing na sabi ko sa kanya. May tumulo pang luha sa pisngi niya at pinunasan ko iyon.

"I miss you too, D-Daddy. B-Bakit ngayon ka lang po?" he asked at pumiyok pa ang boses niya. I kissed his forehead at gustuhin ko man na yakapin lang siya at buhatin ay hindi naman puwede.

"We'll talk later, anak ko. Doon ka muna sa uncle mo. Pupuntahan ko pa ang mommy mo," sabi ko at tumango-tango lang siya. Humalik pa siya sa pisngi ko saka ko siya ibinaba. Sinalubong naman ako ni Kuya Markus.

"Akala ko ay hindi ka na darating pa," kunot-noong saad niya.

"Matagal kong hinintay ito, Kuya. Hindi puwedeng wala ako," sabi ko at itinuro niya lang ang pintuan ng delivery room. I heaved a sigh and went to the door.

I heard her doctor's voice at pinapakalma niya si Novy. Nakahiga na ito sa hospital bed. Parang bumigat pa ang paglalakad ko at nang makalapit ako sa kanya ay nakapikit siya. Namumutla na rin siya at pinagpapawisan. Ngumiti ako sa doctora saka ko hinawakan ang kamay ni Novy. Nanlalamig at nanginginig na rin ito.

"M-Michael..." she uttered my name. Dàmn it, dude. I missed her voice, I missed everything about her.

"H-Hey." I cleared my throat. "Long time no see, Miss," I uttered as I caressed her face. I kissed her forehead. Tinitigan niya lang ako at hindi siya nagsalita. Silent treatment, I see. Hindi pa tapos ang distansya ko. "After this... D-Don't worry, a-aalis din ako," sabi ko. Naramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko nang mahigpit.